Op een heuvel sta ik met iemand
Europa ligt zo ver, dit is Europa
de zachte bergen zijn violen
en de stromen ademen
er is een weide met een rots
lange lijnen op het land.
Iemand spreekt tot mij in mij
en ik antwoord met een glimlach.
Nergens zie ik nog een vlinder
en ik schiet de vogels niet meer neer
de lucht draait plechtig om me heen
en overal zijn wolken.
Iemand neemt mijn hand
en spreekt zachtjes
alsof ik in een kinderwagen lig.
Langs een boomgaard zonder bloesems.
1967.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten