vrijdag 25 december 2015

Geluksdromen

Eergisterennacht droomde ik fijn en dat was lang geleden. Ik zat in een trein en keek naar een schitterend zonovergoten landschap dat mij met totaal geluk vervulde en blij maakte, ik kon er eindeloos naar kijken. Een mooie vrouw die ik niet kende kwam naast mij zitten en wij vielen samen in slaap op de bank maar elkaar innig omarmend, later vreeën wij maar het slapen was in zekere zin intenser.
Dan kwam een andere droom: in de straat waar ik ben opgegroeid was er 'het weike' tussen twee huizen, en daar voetbalden en ravotten wij, nu was ik daar terug met een koppel en achteraan stond een boom in bloei in de weldoende zonneschijn, de man was niet geïnteresseerd, de vrouw wel maar ze kon niet aan de takken, ik  wel, dus trok ik een tak naar beneden waar roze bloesems en rode vruchten aanhingen en nu kon zij die ruiken of eten wat mij zeer gelukkig maakte.
Nog later droomde in van mijn ouderlijk huis (vlakbij 'het weike') en aan de achtergevel bloeide een prachtige plant of boom met ongelooflijk grote helblauwe bloemen. De buurvrouw kwam om een tak vragen en ik gaf die haar met vreugde. In de droom werd gezegd dat dit familie van de japanse kersenbloesem was die in de jaren vijftig en zestig in onze straat stond maar die is roze terwijl dit onvoorstelbare blauw echt van een andere orde was. Heel de nacht bleef ik me die prachtige droombeelden voor de geest halen en ik voelde mij gelukkiger dan ik in jaren geweest was, ze gaven mij als het ware een spirituele 'uplift' en ook nu denk ik er met plezier en  eerbied aan terug
En nu lees ik A tale for the time being van de zeer getalenteerde Ruth Ozeki (van My year in meats) waar zij herhaaldelijk het prachtige, ultiem boeddhistisch gezegde aanhaalt: GONE, GONE BEYOND, GONE BEYOND THE BEYOND ! Ach, kon het maar ...

zondag 20 december 2015

Dromen over doden

Ik droomde vannacht tot tweemaal toe van dode vrienden; dat geeft altijd een dubbel gevoel want soms weet je in de droom zelf dat ze dood zijn en soms niet. Vannacht waren het de twee varianten, van de eerste wist ik het niet in de droom terwijl ik bij de tweede, Wannes Van de Velde zeer bewust was van het feit dat hij overleden was en tegelijkertijd het normaal vond van met hem in een mooi weids veld te staan keuvelen. Hij vroeg me zoals vroeger een boek voor hem te bestellen en ik wilde dat graag doen hoewel ik al 3,5 jaar geen antiquariaat meer heb maar mijn grootste probleem in de droom was; hoe verkoop je in 'shemelsnaam een boek aan een overledene hoezeer die er ook naar vraagt.
Soms ben ik vermoeider bij het opstaan dan bij het slapengaan

dinsdag 15 december 2015

Alzheimer

Alzheimer


Ik was eens te meer in het rusthuis op bezoek bij mijn Alzheimerende moeder die haar gewone vragen stelde:
- Woon jij hier eigenlijk in de buurt ?
- Ja, achter de hoek
- En heb je werk ?
- Ik ben op pensioen, moeder....
- En heb je een vriendin, dat zou toch gezellig zijn, in plaats van altijd zo alleen.
- Nee, dat komt er niet meer van.
Maar nu ging ze naar een nieuw octaaf:
- Had jij geen familie in Holland ?
- In Holland ? Nee.
- Ah zo, ik dacht via je broer (die ik niet heb) of via je vader of je moeder ofzo...
- Maar JIJ bent toch mijn moeder, komaan zeg !
Er verscheen een wonderlijke glimlach op haar gezicht;
- Is dat waar, nu ben ik echt blij. Gij mijn zoon, wel wel wel, hoe goed.

Begin er maar aan hé !