Eergisterennacht droomde ik fijn en dat was lang geleden. Ik zat in een trein en keek naar een schitterend zonovergoten landschap dat mij met totaal geluk vervulde en blij maakte, ik kon er eindeloos naar kijken. Een mooie vrouw die ik niet kende kwam naast mij zitten en wij vielen samen in slaap op de bank maar elkaar innig omarmend, later vreeën wij maar het slapen was in zekere zin intenser.
Dan kwam een andere droom: in de straat waar ik ben opgegroeid was er 'het weike' tussen twee huizen, en daar voetbalden en ravotten wij, nu was ik daar terug met een koppel en achteraan stond een boom in bloei in de weldoende zonneschijn, de man was niet geïnteresseerd, de vrouw wel maar ze kon niet aan de takken, ik wel, dus trok ik een tak naar beneden waar roze bloesems en rode vruchten aanhingen en nu kon zij die ruiken of eten wat mij zeer gelukkig maakte.
Nog later droomde in van mijn ouderlijk huis (vlakbij 'het weike') en aan de achtergevel bloeide een prachtige plant of boom met ongelooflijk grote helblauwe bloemen. De buurvrouw kwam om een tak vragen en ik gaf die haar met vreugde. In de droom werd gezegd dat dit familie van de japanse kersenbloesem was die in de jaren vijftig en zestig in onze straat stond maar die is roze terwijl dit onvoorstelbare blauw echt van een andere orde was. Heel de nacht bleef ik me die prachtige droombeelden voor de geest halen en ik voelde mij gelukkiger dan ik in jaren geweest was, ze gaven mij als het ware een spirituele 'uplift' en ook nu denk ik er met plezier en eerbied aan terug
En nu lees ik A tale for the time being van de zeer getalenteerde Ruth Ozeki (van My year in meats) waar zij herhaaldelijk het prachtige, ultiem boeddhistisch gezegde aanhaalt: GONE, GONE BEYOND, GONE BEYOND THE BEYOND ! Ach, kon het maar ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten