Things be what they be
Rumi
Preface
In august 1989 I started writing down short sentences and aphorisms that I seemed to grab out of thin air or thought of while meditating. Sometimes they came automatically in bars after downing a couple of beers.
I took note till "it" was over and typed out the notes the very next day when I was often surprised at my own words and, sometimes, had to wonder what they really meant.
I started going over former notes and various writings of mine in search of similar numinous phrases and brought them together in the first two chapters. From then on I just went with the flow without any concept of where it might lead me. With this came a great sense of well-being.
I was standing at some bar when the final words came and I knew they were the last, i.e. the "work" was done. On writing out the last sentences I felt intensely happy and fulfilled.
The inspiration that over the centuries came to us out of primordial nothingness (so full of essence) has to be filtered by our brain. Thus it becomes tainted and painted by our personal pathology, by our "biography".
The divine can only manifest in the human sphere. Sense must be put into sentences. For what is formulated well here I am grateful, for the less happy turnings of phrase my personal psychological limitations are to blame.
The Epilogue came into being when a few years later a friend offered to bind the pamphlet, which started me off for a short while again.
Some remarks
Philosophical questions are best answered thus: I believe in nothing but I take everything into account.
No room for doubt upon the bridge.
It's a small step to the stars.
Separate from separation.
It's better to talk "around" a mystery than "about" it.
If you've got your fingers in too many pies, chances are they're all up in the sky.
It's a sweet and lovely day when the moon leads you astray.
Drop your load at the roadside and don't worry about what's to become of you.
The masochism of man is the sadism of his god-image.
When a man needs to hide he'll hide in a woman.
For those who only have a hammer the world is one big nail.
Humility is the crown, the crown is humility.
The tiny Yes cancels the monstrous No.
Forget the weary words and all the hurt as you slip beneath the wings of the biggest of all birds.
Love sways in slender boats on endless rivers.
The reality of a given situation is the sum total of the perceptions of the participants in that situation, and moreover, of the discrepancies between the various perceptions. This is the real force-field of that particular moment.
So much of what happens and that we consider wrong is not that at all, only the sadness we bring to it makes it so.
The book in the eyes of he who went can hardly be read by those who stayed.
Thow are always standing by, somethimes glancing at each others' eye, and speech is not their alibi.
Some more remarks
He who is his own best friend is a lover of the world.
Be wary around the people who blandly answer "of course" on being asked whether they're happy.
A prophet places no advertisments, neither does he read any.
And on and on the archetypes are going by on our eternal hunting-grounds.
One man's truth is another man's nagging.
You are older than your reflection in the mirror.
Not all islands are potential volcanoes.
When in need of a shield, consider love.
Life is a free ride but we insist on paying anyway.
You need a body of feathers and a mind like a knife.
This also is thge nature of reality: consistent contradiction.
All things being their own matrix they must perforce be their own definition.
Your strong dislike for other people's shortcomings should be seen as a softly probing question, a tongue worrying a bothersome tooth (but whose mouth is it in ?).
Unbounded love of mysteries will tend to make you wary of questions.
Forgetfulness is dread of remembrance.
Meditation is the real whisful thinking: heartfelt and disciplined thought concerning your deepest whishes may well make them come true (and through).
Dire straits lead to deep rivers and dear answers.
The moon is a seductive mirror, but is has the power to reduce. The sun is a productive mirror, its optimal power is conducive. You are a mirror to your brothers, now see !
Pertinent questions steer clear of self-serving answers.
Ah the love awaiting and ready to craddle the mind prepared to break its shell.
The woman tending the well will amply slake your thirst, she need not tell you about the properties of water.
Some not quite implausible questions in a quite plausible universe.
If war is the answer, what on earth was the question ? If love is the outcome, what on earth was the problem ?
The theatre of ego is empty, what the hell are we doing on this stage ?
What will you do, when you reach that age of great unrest, like a mental pest, where every word is like a test ?
Will you come to Mecca, go for lust at first sight ?
Who'll catch the desert-fish ?
If god is a shout in the street, whose throat did it issue from ?
Isn't it utterly appalling to see that some fruit considers itself to have fallen beyond the pale of the tree ?
Anyone for tennis ?
The ego is the source of the imaginary difference between form and emptiness.
Those who can't share each other's joys might try their hand at each other's woes.
When you know the price of laughter, try to reap the joy of tears.
The guardian guards the inmates but the prison guards the guard.
When you holy heart's blood melts into your mind it will feed you the colour of the void.
If you're bent on saving the world, go save yourself.
If we could be the heart of song we would stop being just like tourist and finally see this place.
There's a storm on the ocean, there's a wind in the hills, there's a hurrican blowing, now do not run !
You'll meet a thousand beggars when you're looking for a saint.
Sometimes the living all look dead so it'sthe dead that needs must live.
Love steps out of all being wet with rainbows of life and presents us with the riddles of leasure and strife.
Things make sense because they come to pass and as such they become the effigy of our ultimate being.
A single bird sails on the air; it's singleness of being now, singleness of pûrpose.
This freedom one hears so much about is not a place you go to, it is where you are today.
The way to the mountain is through the valley. The way to the valley is via the mountain.
Be a terrorist for magnetism, be an atheist for godliness, be a healer of the schism !
Wait for the thunderclap silence over endless landscapes in your heart.
We are allowed our mistakes like any naked child is. And you know what child is like, it samples all the sights.
A good axe will outlve any man.
The goddess either leads you to reality or blinds you to it utterly.
The amount of self-destruction still evident is the signpost indicating the distance separating you from your true will.
Every valid question will eventually answer itself.
So much of human endeavour has a self-defeating impulse at its core, a certain blindness, working towards its own fossilization. Business for instance can be a positive form of interaction; still, today, the epitome of business is monopoly where the creative flow of business grinds to a halt. Entropy, and then some. The beauty of love, but then love as claim to possession which usually ends the essence of love. Entropy, and then some. It need not always be thus.
Take leave of hierarchical thinking, we are all unique and different, not better or worse.
The best informed man withdraws from the discussion, peacefully.
The tendency of release
The time spent in hell should make you weary of heaven. Be in between, and balance the two imaginary places in Nothing, sweet nothing.
Do not look for meaning or clear definition, that way lies a sad impermanence. Opt for reverberation and resonance, their homes are everywhere and everything is implicated.
Transformation engenders transformation, a potentially endless chain.
The seeming humility of anonymous writings often masks the ambition to be taken for divine utterance.
Those who night after night dream of the angel may consider themselves as part of the dream-consciousness of the self-same angel. It takes two to tango.
Should you find yourself habitually drinking in places called Safari, Shangri-La and the like, chances are you've never left home and you probably never will. So cling to mama.
You solve the riddle of the sphinx and what have you got ? Man. What has man yearned for all through the ages ? God. The razor's edge is for dancing, the nonorable person doesn't tiptoe across.
Your body is indeed your past, so there may be an ocean of physical pain and psychic sorrow there. Freedom is standing by its shore and realizing it might just be possible to cross it and live.
The one standing closest to the fan will get the most refreshment, the one who gets too close however is decapitated by the whirring steel blades. Such is the tantric gamble.
The existence of the universe cannot be denied. Still the phenomenon is a diffuse one, subjet to myriad definitions spawned in the minds of its myriad occupants. The imposition of one mind's definition on others is the way of organized religion and ideology, in other words, organized crime and perdition. One does not schematize reality with impunity.
Jacob lathered
The correct use of symbolism renders the symbol redundant, i.e. the reality of what is symbolized is eventually experienced or grasped. So-called realism where the word is taken for the thing could be considered as unconscious symbolism, promoting the division in the mind. "Self-destructing" symbolism makes for unity.
It is perception and perception only that determines the value of your universe. So if you take things at face-value, the quality of your perception will determine your enjoyment of what's in front of you. Escape from sado-masochism.
A sea of information is a delight for those able to swim, i.e. who know how to deal with and process that information optimally. The others are most likely to drown.
A little arrogance will cure any amount insight.
If it weren't for the lighthouse on the shore, the ocean would often be unbearable.
You cannot win if you do not play, this is the optimist thinking out loud. The pessimist; you cannot lose if you do not play. The enlightened materialist knows reality is the play and he plays beyond gain and loss. And play is Now.
Whether you rationalize or irrationalize your situation, it cannot significantly change unless you yourself do.
Cherish also the moment of sadness, each moment has the potential of the Moment, so the energy invested there from time immemorial can be your vehicle of joy and as such lead you beyond the concept of the series of moments into the Now.
All I say here in such apodictic manner has been said time and again before and if I were to dissimulate my feelings of bewilderment and despair I would be lying and it is lies that are the bane of the seeker who must needs be lost should he wish to find himself.
The angel smote Jacob, and each of us in turn is smitten. This is a mark of distinction, our birthright. Our wound is our weapon of peace.
The joyous walk
The measure of a seeker's succes is the measure of his joy.
The paradigm and the parameters of change should remain blissfully uncharted perhaps; experience lived beside and beyond definition.
Opinions seldom partake of love, insights on the other hand ...
The temple reverberates to the rhythm of your breath.
To fit the explosion of fettered and unfettered energy in everything and everyone around us into the concept of and pressing need for humility is the great task set our perception and experience.
The reality of loneliness is the best medicine, it is the remedy for the loneliness of reality. This is honesty beyond the naive, this is the dignity of values.
The world honours the needs of those who honour their ultimate "alone-ness". Paradoxically, the totality of those needs is called joy.
The joy of the walk is in the creativity along the way, all along the way, at the beginning as at the end. The creativity is the walk and the joy is the constant creation of the walker and the walk. Being in step here is called love.
Don't refuse to refuse refusal.
The inspired view of any powerful image is the transport of the rainbow of that image into and onto its manifold untold manifestations and secrets, now no longer secrets but gates to more and more possibilities.
Cross the bridge with humour, smiling beyond ill-will and condescension. Cross each bridge with humour.
I look around and see you all as indomitable energy, should my eye be clearer you would all be light to me, some as light infused with shadow surely, but oh, the beauty of the shadow also ! We must needs be light and shadow to be whole.
If I were able to be true to my will, my true will, the only way to be and breath would be love. As yet I am that possibility (but some possibilities exclude all others by the sheer power of freedom). I stand naked as I should beyond the joy and sadness of this moment.
The said is not the seen. The formulated not the felt. The worlds are beyond words. Symbols are signals and signposts. Chastened I stick to the love of what is. There are no secrets. Looked at attentively all that is shows you no more than all that is and can be.
August/September 1989
Epilogue
Rejoice in the blessed inevitability of everything.
Were determined to experience free will which we use in order to balance our determination.
Staring at somebody else's navel is more agreeable.
Only awareness, loving attention, will pass through the eye of the needle.
Immanence and transcendence are simultaneous and linked.
Were the sum and end-result, the dynamic of so much longing, and then of our deepest longing. In that flame we burn.
The idea of the earth being perfect if it hadn't been for humanity is all too human. The earth did and does need us utterly.
The identification with pain and sorrow narrows down the space you need, the limitless space that is your birthright.
Perfection may seem attractive, but the longing for it is utterly destructive.
Those thinking in terms of good and evil may take it that they're worse than the next person to the extent they believe themselves to be superior to them.
Senseless it makes sense. Wishless wishing. Peace and plenty when your heart is finally empty. So good. Plenty. Empty.
When the inside lights up don't open your eyes to see if it's the outer sun. Don't measure the inner by the outer and vice versa...Maybe later ...
April 1993.
dinsdag 10 mei 2011
zaterdag 7 mei 2011
The catcher in the rye (jeugdwerk)
I ain't going to cut the grass I know
no don't think I'm gonna waste my time like that
"but whatever we ask you to do you refuse
what is then you would like to do ?"
well I'd love to be the catcher in the rye
A gentle rose is standing in a vase
she doesn't waste any time of her short life
she is beauty for all that can see it
it must be fine to be a rose
but I'd rather be the catcher in the rye
I know many good guys wasting their lives
so do I but I'm no good guy
it would be fine to put a stop to all that
I sure wish I could do it
I'd feel I was the catcher in the rye
I don't think I'm good at too many things
I'm just not much use at all
it would be nice to change things for the better
imagine how that would feel
the catcher in the rye would've caught someone
1966.
no don't think I'm gonna waste my time like that
"but whatever we ask you to do you refuse
what is then you would like to do ?"
well I'd love to be the catcher in the rye
A gentle rose is standing in a vase
she doesn't waste any time of her short life
she is beauty for all that can see it
it must be fine to be a rose
but I'd rather be the catcher in the rye
I know many good guys wasting their lives
so do I but I'm no good guy
it would be fine to put a stop to all that
I sure wish I could do it
I'd feel I was the catcher in the rye
I don't think I'm good at too many things
I'm just not much use at all
it would be nice to change things for the better
imagine how that would feel
the catcher in the rye would've caught someone
1966.
Farewell
It's not the leaving that's a-grieving me
it's not the going away that hurts me so much
it's not the saying farewell that's holding me back
but it's the holding your hand for the last time my girl
It's not the last flirting that's a hurting me
it's not your words curled up in sentences unknown
and pushing back the past comes last in my regrets
but it's the kissing your eyes for the last time my girl
it's not the seeing you leave for foreign lands
it's not the hearing your goodbyes formulated so well
your very last handshake just can't hold me back
but it's the seeing your eyes for the last time my girl
It's not the leaving that's a-grieving me
it's not the going away that hurts me so much
it's not the saying farewell that's holding me back
but it's the stroking your brown curls for the last time my girl
begin 1967
it's not the going away that hurts me so much
it's not the saying farewell that's holding me back
but it's the holding your hand for the last time my girl
It's not the last flirting that's a hurting me
it's not your words curled up in sentences unknown
and pushing back the past comes last in my regrets
but it's the kissing your eyes for the last time my girl
it's not the seeing you leave for foreign lands
it's not the hearing your goodbyes formulated so well
your very last handshake just can't hold me back
but it's the seeing your eyes for the last time my girl
It's not the leaving that's a-grieving me
it's not the going away that hurts me so much
it's not the saying farewell that's holding me back
but it's the stroking your brown curls for the last time my girl
begin 1967
Gentle sun
Bear no secrets in your hollow mind now
try to make it sing inside the void
tell your story to the vestal virgins
try to sell it to the purple trees
and ask them, yes ask them
if they believe you
early in the morning I shall rise
early in the morning I get up
people are going to church
so ask them
if they believe you
See the secrets of your inner dreamspace
it's a fine trip to your coloured eyelids
tell your dreams to the vestal virgins
and explain them to the purple trees
and ask them, yes ask them
if they believe you
refr.
Hope for temples and for Japanese mountains
with the sounds and sights that live inside me
go share your hopes with the vestal virgins
try to pal up with the purple trees
and ask them, yes ask them
if they can help you
refr.
1967
try to make it sing inside the void
tell your story to the vestal virgins
try to sell it to the purple trees
and ask them, yes ask them
if they believe you
early in the morning I shall rise
early in the morning I get up
people are going to church
so ask them
if they believe you
See the secrets of your inner dreamspace
it's a fine trip to your coloured eyelids
tell your dreams to the vestal virgins
and explain them to the purple trees
and ask them, yes ask them
if they believe you
refr.
Hope for temples and for Japanese mountains
with the sounds and sights that live inside me
go share your hopes with the vestal virgins
try to pal up with the purple trees
and ask them, yes ask them
if they can help you
refr.
1967
Early
The morning with its strings
tied roughly to the hilltops of the sky
is smiling with golden lips
and shattered teeth
to the lonesome killers in the valley
the morning tied its quilt
to the goodness of the sun
and the binoculars of the sky
hardly reach the distant rooms
where people shyly awake
rising from their slippery beds
they look out of guillotine windows
as the sun is bound to behead them
then they abandon their pajamas
and retire into the woods
in the soldierlike forest
they cover their bald heads
waiting for noon to overtake them
they're telling each other to be kind
to the children of their children
the towels of the afternoon
then come and dry the wounded and wet
the sun circling madly in its cage
is sticking needles in their skulls
and even the oldest prayers are no help
potato-like hills wink in the evening
electric light reveals masochist countries
the flowers have retired into the past
the trees preach that the night is here
and people try to forget about the future.
1967. Zoals ik al noteerde bij het nummer Powdery grey is ook dit een totaal ongestructureerd ding dat niet rijmt en geen correct ritme heeft en toch beschouwde ik dat toen als een lied, zette het effectief op muziek en trad er vaak succesvol mee op.
tied roughly to the hilltops of the sky
is smiling with golden lips
and shattered teeth
to the lonesome killers in the valley
the morning tied its quilt
to the goodness of the sun
and the binoculars of the sky
hardly reach the distant rooms
where people shyly awake
rising from their slippery beds
they look out of guillotine windows
as the sun is bound to behead them
then they abandon their pajamas
and retire into the woods
in the soldierlike forest
they cover their bald heads
waiting for noon to overtake them
they're telling each other to be kind
to the children of their children
the towels of the afternoon
then come and dry the wounded and wet
the sun circling madly in its cage
is sticking needles in their skulls
and even the oldest prayers are no help
potato-like hills wink in the evening
electric light reveals masochist countries
the flowers have retired into the past
the trees preach that the night is here
and people try to forget about the future.
1967. Zoals ik al noteerde bij het nummer Powdery grey is ook dit een totaal ongestructureerd ding dat niet rijmt en geen correct ritme heeft en toch beschouwde ik dat toen als een lied, zette het effectief op muziek en trad er vaak succesvol mee op.
Season of your eyes
The holes in the sky
pink and blue and red
they refuse me
and deny me
everything I've always wanted
everything I ever cared for
like the sun and the moon
and the season of your eyes
after winter and summer
also autumn and spring are disguised
in the season of your eyes
The tower of days
brown and black and white
it controls me
tries to hold me
from rehearsing all the old moves
like the kissing and the hugging
the sleeping and the waking
in the season of your eyes
refr.
tell me, were you cold last night
did you feel alone
did you miss my lips or hands
being on your own ?
September 1968
pink and blue and red
they refuse me
and deny me
everything I've always wanted
everything I ever cared for
like the sun and the moon
and the season of your eyes
after winter and summer
also autumn and spring are disguised
in the season of your eyes
The tower of days
brown and black and white
it controls me
tries to hold me
from rehearsing all the old moves
like the kissing and the hugging
the sleeping and the waking
in the season of your eyes
refr.
tell me, were you cold last night
did you feel alone
did you miss my lips or hands
being on your own ?
September 1968
Powdery grey
I love the rain so
I need the sun too
wouldn't miss them for a thing in this world
I hope to see you
don't wanna miss you
wouldn't hurt you for an earthly thing
and oh let hysterical minds rule the world
of let them do their worst
but promise to visit me at times
be sure to come and look at me
I want you to care
let your eye lead me
wouldn't miss it for a thing in this world
I think I know now
oh I am sure now
wouldn't spoil it for a thing in this world
oh let destruction rule its strange land
oh worlds keep drifting apart
but promise to answer me at times
yes to try and touch me
I want to see you
I need to be sure
wouldn't give up for a thing in this world
I think I know now
don't wanna go now
wouldn't leave you for a thing in this world
Juni 1967. Ik werd voor de eerste keer in mijn leven verliefd en dat resulteerde in talloze koortsachtige teksten die weinig structuur of rijm hadden en nog niet in perfect Engels gesteld waren maar waarmee ik wel wekelijks optrad voor bijvoorbeeld een volle Muze e.d. Deze wou ik bewaren als type-voorbeeld, de meeste anderen mogen nu eindelijk naar het liedjeskerkhof bij het oud papier. De titel is ook typisch voor mijn puberale frivoliteit, hij verwijst naar een grapje van in die dagen "What's powdery grey ?" - "Instant elephant !" Woeha.
I need the sun too
wouldn't miss them for a thing in this world
I hope to see you
don't wanna miss you
wouldn't hurt you for an earthly thing
and oh let hysterical minds rule the world
of let them do their worst
but promise to visit me at times
be sure to come and look at me
I want you to care
let your eye lead me
wouldn't miss it for a thing in this world
I think I know now
oh I am sure now
wouldn't spoil it for a thing in this world
oh let destruction rule its strange land
oh worlds keep drifting apart
but promise to answer me at times
yes to try and touch me
I want to see you
I need to be sure
wouldn't give up for a thing in this world
I think I know now
don't wanna go now
wouldn't leave you for a thing in this world
Juni 1967. Ik werd voor de eerste keer in mijn leven verliefd en dat resulteerde in talloze koortsachtige teksten die weinig structuur of rijm hadden en nog niet in perfect Engels gesteld waren maar waarmee ik wel wekelijks optrad voor bijvoorbeeld een volle Muze e.d. Deze wou ik bewaren als type-voorbeeld, de meeste anderen mogen nu eindelijk naar het liedjeskerkhof bij het oud papier. De titel is ook typisch voor mijn puberale frivoliteit, hij verwijst naar een grapje van in die dagen "What's powdery grey ?" - "Instant elephant !" Woeha.
Riddles
You've lost your riddles in the sand
and anyway you'll have to travel further
you had your memories at hand
there were so many there to buy them
You've left your riddles in my hand
I really tried so hard to solve them
and on the roadmaps of this land
my cities lay so humbly
All our weapons we have drowned
the women all lie sleeping
around the fires in the night
where in dreams we put things right
a blind young girl comes out to dance
her meadow is the greenest
a man is betting on the chance
he'll find an answer soon now
refr.
you're a snake
gliding through the hedge
and for days
I wait and dredge
my mind for facts
'pon which to act
13 + 16 sept. 1968
and anyway you'll have to travel further
you had your memories at hand
there were so many there to buy them
You've left your riddles in my hand
I really tried so hard to solve them
and on the roadmaps of this land
my cities lay so humbly
All our weapons we have drowned
the women all lie sleeping
around the fires in the night
where in dreams we put things right
a blind young girl comes out to dance
her meadow is the greenest
a man is betting on the chance
he'll find an answer soon now
refr.
you're a snake
gliding through the hedge
and for days
I wait and dredge
my mind for facts
'pon which to act
13 + 16 sept. 1968
vrijdag 6 mei 2011
We were here
I opened my eyes and met the morning
small bits of snow were in the trees
the frozen atmosphere was ours
copying the tales the sun once told
copying the tales the sun once wrote
You got off the bus and
you walked beside me
and it was true it seems
Beside all the snow we walked in daydreams
the ivory sins of your mouth
were biting the snake of my tongue
the future and past reached out in vain
to grab you and capture me again
refr.
I had mounted a horse while you walked
we went, you holding its tail
I looked around and heard myself
whispering surprising words to you
revealing a world we could go to
refr.
your body stretched out endlessly
I told my stories carelessly
and it was true it seems
25/2 en 27/5/68. Elfi
small bits of snow were in the trees
the frozen atmosphere was ours
copying the tales the sun once told
copying the tales the sun once wrote
You got off the bus and
you walked beside me
and it was true it seems
Beside all the snow we walked in daydreams
the ivory sins of your mouth
were biting the snake of my tongue
the future and past reached out in vain
to grab you and capture me again
refr.
I had mounted a horse while you walked
we went, you holding its tail
I looked around and heard myself
whispering surprising words to you
revealing a world we could go to
refr.
your body stretched out endlessly
I told my stories carelessly
and it was true it seems
25/2 en 27/5/68. Elfi
Family life
Sun writing her eyes on walls
scribbling poems on my cheeck
girl's face hesitatingly
foreseeing the day's course
houses in the stolid air
candles of our futile lives
shining on the sodden grass
and I don't think I'm here
fathers tyrannize their homes
I hear the mothers sighing
tastes can never differ there
the daughters hate at night
Sun divides herself to us
white walls wash themselves like cats
and while the artist's sleeping
the trees paint self-portraits
the birds vote constitutions
to feed the starving men
the happy few that slept through
the panic of their lives
fathers beat their daughters up
and pity themselves at night
the daughters die this strange live death
that leaves them ever cold.
Summer 1968. Irene met de groene ogen die leken te ademen. Dit gaat wel degelijk over misbruik.
scribbling poems on my cheeck
girl's face hesitatingly
foreseeing the day's course
houses in the stolid air
candles of our futile lives
shining on the sodden grass
and I don't think I'm here
fathers tyrannize their homes
I hear the mothers sighing
tastes can never differ there
the daughters hate at night
Sun divides herself to us
white walls wash themselves like cats
and while the artist's sleeping
the trees paint self-portraits
the birds vote constitutions
to feed the starving men
the happy few that slept through
the panic of their lives
fathers beat their daughters up
and pity themselves at night
the daughters die this strange live death
that leaves them ever cold.
Summer 1968. Irene met de groene ogen die leken te ademen. Dit gaat wel degelijk over misbruik.
What happened
I'd give you a carpet to lie on
I'd give you a lion to watch
but you came to buy a tiger
you were such a lovely catch
What happened in the morning ?
what happened in the night ?
were you staring at the sky ?
were you taken by surprise ?
I'd give you this bag as a present
I'd give you this hand to write songs
but you came to look at nature
and you didn't stay too long
refr.
She'd give me a little red capsule
she'd give me a tiny green pill
and I travelled through the poems
as I wandered in the hills
refr.
4/2/69. Herat, Afghanistan
I'd give you a lion to watch
but you came to buy a tiger
you were such a lovely catch
What happened in the morning ?
what happened in the night ?
were you staring at the sky ?
were you taken by surprise ?
I'd give you this bag as a present
I'd give you this hand to write songs
but you came to look at nature
and you didn't stay too long
refr.
She'd give me a little red capsule
she'd give me a tiny green pill
and I travelled through the poems
as I wandered in the hills
refr.
4/2/69. Herat, Afghanistan
Make amends
Well I left my home in a hurry
headed for the faraway hills
but now my poor heart's full of worry
was it worthwhile or just cheap thrills
Should I go or should I linger
oh woman, it's so hard to tell
I feel like I can't lift a finger
and I'm not feeling all that well
The road has dangers and strange cares
I should be looking for some friends
the load sometimes is too heavy to bear
oh sweet lord we must make amends
make amends for the heartache
and the shiver in the night
make amends for the madness
and the feverish old fright
make amends for the monsters
moving freely in my mind
I just never knew
no misery like this kind
1970
headed for the faraway hills
but now my poor heart's full of worry
was it worthwhile or just cheap thrills
Should I go or should I linger
oh woman, it's so hard to tell
I feel like I can't lift a finger
and I'm not feeling all that well
The road has dangers and strange cares
I should be looking for some friends
the load sometimes is too heavy to bear
oh sweet lord we must make amends
make amends for the heartache
and the shiver in the night
make amends for the madness
and the feverish old fright
make amends for the monsters
moving freely in my mind
I just never knew
no misery like this kind
1970
Hide a while
She was standing everywhere
she held the rooms in her hand
she was walking on the rain
I could not fall could not stand
hide a while stay a while
live inside my eyes
hide a while stay a while
live inside my mind
hide a while stay a while
live inside my head
hide a while stay a while
and then again be dead
she was walking on the edge
the riverside of my smile
she was stepping daintily
inside my lake of the night
refr.
1969. Tania
she held the rooms in her hand
she was walking on the rain
I could not fall could not stand
hide a while stay a while
live inside my eyes
hide a while stay a while
live inside my mind
hide a while stay a while
live inside my head
hide a while stay a while
and then again be dead
she was walking on the edge
the riverside of my smile
she was stepping daintily
inside my lake of the night
refr.
1969. Tania
donderdag 5 mei 2011
Fool
Oh won't you, oh won't you
break my mind with laughter
break my mind with smiles
oh won't you, oh won't you
open my mind with laughter
open my mind with smiles
I'm a fool but I'm cool
I'm a fool so I'm cool
I've been walking everywhere
I've been looking here and there
I've wondering all the time
about rain and wind and shine
going back home again
going back home again
repeat first verse and refr.
1969
break my mind with laughter
break my mind with smiles
oh won't you, oh won't you
open my mind with laughter
open my mind with smiles
I'm a fool but I'm cool
I'm a fool so I'm cool
I've been walking everywhere
I've been looking here and there
I've wondering all the time
about rain and wind and shine
going back home again
going back home again
repeat first verse and refr.
1969
Stolen kisses
Your husband says he's nervous
ever since I arrived
I can easily understand him
I'm just the same
if it comes to that
I told your man I want her
ever since I arrived
he could easily understand me
he's just the same
if it comes to that
sweet lady of the land
close at hand
close at hand
country woman of my heart
far apart
far apart
he left us both alone to
do some work in the fields
I was shaking in my knees and
mist 'fore my eyes
I could hardly see
I watched your mellow movements
stooping over your work
I was shaking in my knees and
mist 'fore my eyes
I could hardly see
refr.
You went to get some water
from the old water-well
I was thinking do or die now
soft sweet lips
and your smiling eyes
The sun and I we're both hot
in need of some release
I was thinking do or die now
soft sweet lips
and your smiling eyes
refr.
1974
ever since I arrived
I can easily understand him
I'm just the same
if it comes to that
I told your man I want her
ever since I arrived
he could easily understand me
he's just the same
if it comes to that
sweet lady of the land
close at hand
close at hand
country woman of my heart
far apart
far apart
he left us both alone to
do some work in the fields
I was shaking in my knees and
mist 'fore my eyes
I could hardly see
I watched your mellow movements
stooping over your work
I was shaking in my knees and
mist 'fore my eyes
I could hardly see
refr.
You went to get some water
from the old water-well
I was thinking do or die now
soft sweet lips
and your smiling eyes
The sun and I we're both hot
in need of some release
I was thinking do or die now
soft sweet lips
and your smiling eyes
refr.
1974
Woman
I believed we did not fit together
so I wandered off alone and far
to come back from quizzical countries
and find you really were a star
fleeting woman in the mountains
under sun and moon together seen
you are the entrance and you are the exit
and the whole space in between
I look at her and say she's not like me
so does she and she is wrong like me
we are each other but then how can we see
stumbling and dreaming in eternity ?
1973
so I wandered off alone and far
to come back from quizzical countries
and find you really were a star
fleeting woman in the mountains
under sun and moon together seen
you are the entrance and you are the exit
and the whole space in between
I look at her and say she's not like me
so does she and she is wrong like me
we are each other but then how can we see
stumbling and dreaming in eternity ?
1973
Fire
I'm tired of just staying alive
if the price ain't right
just going back to where I've been
walk down your street at night
watching your light
you are the best thing I have seen
oh and I'm on fire
volcanoes burning in the sun
well I say
oh I'm on fire
I've seen the starlight
it keeps me on the run
Of all the places on the road
there's stories told
but I'm not gonna write them down
so when I'm alone
I get on the phone
just to let you know I'm still around
refr.
when I get back in town
what I wanna do
is to turn your life around
baby we'll get by
there's a million billion things I've found
hey we'll get by
refr.
1986
if the price ain't right
just going back to where I've been
walk down your street at night
watching your light
you are the best thing I have seen
oh and I'm on fire
volcanoes burning in the sun
well I say
oh I'm on fire
I've seen the starlight
it keeps me on the run
Of all the places on the road
there's stories told
but I'm not gonna write them down
so when I'm alone
I get on the phone
just to let you know I'm still around
refr.
when I get back in town
what I wanna do
is to turn your life around
baby we'll get by
there's a million billion things I've found
hey we'll get by
refr.
1986
Fast lane woman in love
Set aside the sadness
leave it all behind
pride is a pain in a lonely mind
tired of living that way
call in a saint or the fire-brigade
and I don't care
'cause I'm not gonna be there
Fast lane woman in love
anything you send me
I don't really care for
fast lane woman in love
you treat me to a smile
but it feels just like a lie
Cracked-up, moving in the sun
like a dying fly
pride is a pain in a lonely mind
talk of loving and hating
pay for priest, they're always waiting
and I don't care
I'm not gonna be there
refr.
1986
leave it all behind
pride is a pain in a lonely mind
tired of living that way
call in a saint or the fire-brigade
and I don't care
'cause I'm not gonna be there
Fast lane woman in love
anything you send me
I don't really care for
fast lane woman in love
you treat me to a smile
but it feels just like a lie
Cracked-up, moving in the sun
like a dying fly
pride is a pain in a lonely mind
talk of loving and hating
pay for priest, they're always waiting
and I don't care
I'm not gonna be there
refr.
1986
Go for gold
Baby I don't know if you can guess
at all the things I've left behind
to be beside you like no other
if you knew you'd be more kind
go for gold
you know that you should
go for gold
on the road in the mountains
you know it's hard to carry on
life rolls like dice, we haven't got time
to remember what is gone
refr.
sometimes I think I'm on a see-saw
feeling sea-sick in the street
I've got no sister and no brother
but you are my family
refr.
1986
at all the things I've left behind
to be beside you like no other
if you knew you'd be more kind
go for gold
you know that you should
go for gold
on the road in the mountains
you know it's hard to carry on
life rolls like dice, we haven't got time
to remember what is gone
refr.
sometimes I think I'm on a see-saw
feeling sea-sick in the street
I've got no sister and no brother
but you are my family
refr.
1986
Sweet lover
Please stay a little longer
I don't want to let you go
and satisfy my hunger
I've got to let you know
your body's so exciting
your humor makes me smile
don't go 'cause we're rewriting
the book of love in style
you've got me all the way
sweet lover, sweet lover
The playmate of the month
the latest Penthouse pet
can't hold a candle to you
and I'll never forget
refr.
in every season you will be
the sun that shines a light on me
1985
I don't want to let you go
and satisfy my hunger
I've got to let you know
your body's so exciting
your humor makes me smile
don't go 'cause we're rewriting
the book of love in style
you've got me all the way
sweet lover, sweet lover
The playmate of the month
the latest Penthouse pet
can't hold a candle to you
and I'll never forget
refr.
in every season you will be
the sun that shines a light on me
1985
The fire's back
Many years of my life
have been like heaven
many years of my life
have been like hell
one thing it showed me
nothing lasts forever
one day you're ill
then you get well
the fire's back (2x)
just like in the old days
these are my old ways
You know sometimes I think
your heart's the suitcase
that all along I
was living out of
but even so our love
is like a building
any contractor
could be proud of
refr.
1985
have been like heaven
many years of my life
have been like hell
one thing it showed me
nothing lasts forever
one day you're ill
then you get well
the fire's back (2x)
just like in the old days
these are my old ways
You know sometimes I think
your heart's the suitcase
that all along I
was living out of
but even so our love
is like a building
any contractor
could be proud of
refr.
1985
A happy death
My love she sways in a boat on a river
with fairy tales all along the shore
they will lead her to a happy death
my love she sways in a boat on a river
My words all become prayers
to assure my love that she's safe
and I turn my head all of a sudden
to see my love swaying in a boat on a river
I keep telling her fairy tales
and stories from the barren shore
they will lead her to a happy death
my love she sways in a boat on a river
now I'm out of fairy tales
and in need of stories and songs
they must lead her to happy death
my love she sways in a boat on a river
And I must start telling her lies
and shout them from the barren shore
shall they lead her to a happy death ?
my love swaying in a boat on a river
my love swaying in a boat on a river
my love swaying in a boat on a river
1966
with fairy tales all along the shore
they will lead her to a happy death
my love she sways in a boat on a river
My words all become prayers
to assure my love that she's safe
and I turn my head all of a sudden
to see my love swaying in a boat on a river
I keep telling her fairy tales
and stories from the barren shore
they will lead her to a happy death
my love she sways in a boat on a river
now I'm out of fairy tales
and in need of stories and songs
they must lead her to happy death
my love she sways in a boat on a river
And I must start telling her lies
and shout them from the barren shore
shall they lead her to a happy death ?
my love swaying in a boat on a river
my love swaying in a boat on a river
my love swaying in a boat on a river
1966
dinsdag 3 mei 2011
Brug
Grote goudklompen die als poten
van ooievaars neerkomen
in de weegschaal van het landschap.
Waar bellen ruisen als gebladerte
en ringen aan elkeens vingers stralen
waar alles nu zon is
en gelach in de verte en dichtbij
ik ben nooit moe ik kan vrij verder
ik kom nooit meer aan
er is geen vertrekpunt
dit is de brug van het strand naar de zee.
Ik voel me alsof ik voel
dat ik ga sterven
wie ben ik die ik ben me voelend ?
Een lied van wiegende kusten
en deining siddering
een vergeten herinnering
denk zonder weten
bemin zonder voorwerp.
Ik droom een gedachte
en leef in de droom van die gedachte
de gedachte droomt mij tot hier.
3 juli 1968
van ooievaars neerkomen
in de weegschaal van het landschap.
Waar bellen ruisen als gebladerte
en ringen aan elkeens vingers stralen
waar alles nu zon is
en gelach in de verte en dichtbij
ik ben nooit moe ik kan vrij verder
ik kom nooit meer aan
er is geen vertrekpunt
dit is de brug van het strand naar de zee.
Ik voel me alsof ik voel
dat ik ga sterven
wie ben ik die ik ben me voelend ?
Een lied van wiegende kusten
en deining siddering
een vergeten herinnering
denk zonder weten
bemin zonder voorwerp.
Ik droom een gedachte
en leef in de droom van die gedachte
de gedachte droomt mij tot hier.
3 juli 1968
Strand
Ik loop over het eerste strand
voorbij het ronde zandkasteel
dat één der goden daar bouwde
over het strand
onder de lucht
die zich wilskrachtig weeft
boven het zand
tot de vooraanstaande golven
die rond mijn enkels groeien
loop ik over het strand
tot ik onzichtbaar ben en verdwijn
in een schilderij
of in de droom van elke dag
die niet het leven is
dat ik verloor.
30 juni 1968
voorbij het ronde zandkasteel
dat één der goden daar bouwde
over het strand
onder de lucht
die zich wilskrachtig weeft
boven het zand
tot de vooraanstaande golven
die rond mijn enkels groeien
loop ik over het strand
tot ik onzichtbaar ben en verdwijn
in een schilderij
of in de droom van elke dag
die niet het leven is
dat ik verloor.
30 juni 1968
De onvergetelheid
Dikwijls nog ga ik op beeweg
naar mensen op die oude plaatsen,
zij die alles meebeleefden
maar mijn relieken niet verstaan.
Lente worden en
ziekte voorvoelen
deze stilte in mijn lichaam
wordt eindelijk vreemd
en houdt niet op, zo eenzaam
zelfbewust en afgebroken.
Bij voorbaat verblindend wuiven
verliefdheid in de verte
op de overloop van zon
de geregende spiegel
van mijn vingertoppen
doorheen de hele wereld
waar ik geademd word.
De bloemen buiten
de dag, de morgen
de speeltuin verbaasd.
Ik kon de verte omsluiten
opstaan en dan sprakeloos
de binnenkant van zon zijn.
Het experiment
dat even langsloopt
en in zichzelf sterft
geweldig, - jammer -
en 's anderendaags
twijfels als ballonnen
onbereikbaar hoog
mijn handen zijn geopend
en wachten nog lang.
Ik sta hoog op de heuveltop
waar ik in mijn antwoord stik
bij het mooie standbeeld dat ik koester
tot het onvervangbaar is.
Denk voortdurend dat ik gek ben
en schrei dus op je bedevaart
maar kom niet terug.
Laat mij in de droom
met zwevende hindernissen
die in mij glimlachen
mij ondoorgrondelijk tekenen
als een ontembaar verhaal zonder titel.
15 juni 1968
naar mensen op die oude plaatsen,
zij die alles meebeleefden
maar mijn relieken niet verstaan.
Lente worden en
ziekte voorvoelen
deze stilte in mijn lichaam
wordt eindelijk vreemd
en houdt niet op, zo eenzaam
zelfbewust en afgebroken.
Bij voorbaat verblindend wuiven
verliefdheid in de verte
op de overloop van zon
de geregende spiegel
van mijn vingertoppen
doorheen de hele wereld
waar ik geademd word.
De bloemen buiten
de dag, de morgen
de speeltuin verbaasd.
Ik kon de verte omsluiten
opstaan en dan sprakeloos
de binnenkant van zon zijn.
Het experiment
dat even langsloopt
en in zichzelf sterft
geweldig, - jammer -
en 's anderendaags
twijfels als ballonnen
onbereikbaar hoog
mijn handen zijn geopend
en wachten nog lang.
Ik sta hoog op de heuveltop
waar ik in mijn antwoord stik
bij het mooie standbeeld dat ik koester
tot het onvervangbaar is.
Denk voortdurend dat ik gek ben
en schrei dus op je bedevaart
maar kom niet terug.
Laat mij in de droom
met zwevende hindernissen
die in mij glimlachen
mij ondoorgrondelijk tekenen
als een ontembaar verhaal zonder titel.
15 juni 1968
Het beste
Ik wandel naar een bosje
in de verte zitten drie mannen wat te praten
ze hebben nog geen slaap.
Tussen de trage wolken
schittert vaag het schilderij van de hemel.
Het is lente geworden
en alle bomen zijn zichzelf
het is zomer geworden
en ik verdween in je glimlach
het is herfst geworden
en onrustig keek men rond
het is winter geworden
en men vroeg zich af hoe lang
het is lente geworden
de drie mannen slapen in.
De hemel wordt van de ezel genomen
en opgehangen aan een ster.
Ik ben het bosje al voorbij
en wenste dat ik alleman het beste wenste.
19 mei 1968
in de verte zitten drie mannen wat te praten
ze hebben nog geen slaap.
Tussen de trage wolken
schittert vaag het schilderij van de hemel.
Het is lente geworden
en alle bomen zijn zichzelf
het is zomer geworden
en ik verdween in je glimlach
het is herfst geworden
en onrustig keek men rond
het is winter geworden
en men vroeg zich af hoe lang
het is lente geworden
de drie mannen slapen in.
De hemel wordt van de ezel genomen
en opgehangen aan een ster.
Ik ben het bosje al voorbij
en wenste dat ik alleman het beste wenste.
19 mei 1968
maandag 2 mei 2011
Wegens
Wegens de bochten in de eindeloze zee van je lijf
de schaarden in het wolkig lemmet van mijn woord
Wegens de gekronkelde greep omtrent je gevoelens
en de woordeloze slogans van je huid
wegens de onweders die in het zacht gewoel
van je glimlach binnensluipen
en de wolken en de bliksems in de
tastende trilling van je hand
wegens je zacht pijnigende afwezigheid
doorheen mijn dromen van je lichaam
de siddering van onbereikbaarheid
wegens dit alles en niets anders.
15 april 1968
de schaarden in het wolkig lemmet van mijn woord
Wegens de gekronkelde greep omtrent je gevoelens
en de woordeloze slogans van je huid
wegens de onweders die in het zacht gewoel
van je glimlach binnensluipen
en de wolken en de bliksems in de
tastende trilling van je hand
wegens je zacht pijnigende afwezigheid
doorheen mijn dromen van je lichaam
de siddering van onbereikbaarheid
wegens dit alles en niets anders.
15 april 1968
Alles
Het groene gevoelen van het gras
kwam uit de hemel losgegroeid
tot de gordijnen van de zon
me bruin en gelig taanden.
Als kandelaar of waaier was ik
in de boeken van de tijd
in de tuinen van de ruimte
waar alle mensen groeien
tot mijn hoofd.
Alles is mijn grasverdriet
alles is de hemelgroei
en de hele zenuwzon
die van alle kleuren.
Alles van tijd en tuin en groei
waarin de wereld roeit
met spanen van vlinders en bloemen.
Alles keelpijn en verkoudheid
televisie, boek en krant
moord en bloeddag en terreur
teleurstelling in wanhoop
onverdiende opsluiting.
Het al van steden en torens
van nieuwe auto's oude trams
van Antwerpen en België
en de dood door pest of haat
maar alles is van zon en maan
en natuur voor boom en gras tot mij.
7 april 1968
kwam uit de hemel losgegroeid
tot de gordijnen van de zon
me bruin en gelig taanden.
Als kandelaar of waaier was ik
in de boeken van de tijd
in de tuinen van de ruimte
waar alle mensen groeien
tot mijn hoofd.
Alles is mijn grasverdriet
alles is de hemelgroei
en de hele zenuwzon
die van alle kleuren.
Alles van tijd en tuin en groei
waarin de wereld roeit
met spanen van vlinders en bloemen.
Alles keelpijn en verkoudheid
televisie, boek en krant
moord en bloeddag en terreur
teleurstelling in wanhoop
onverdiende opsluiting.
Het al van steden en torens
van nieuwe auto's oude trams
van Antwerpen en België
en de dood door pest of haat
maar alles is van zon en maan
en natuur voor boom en gras tot mij.
7 april 1968
Stadsbus
Rioolbuizen liggen als verrekijkers op de grond
gele politie-agenten lijken wel
als aan touwtjes op kruispunten neergelaten
ze gesticuleren druk en verstenen dan
de naakte boom in het stadspark
vertekent de hele hemel tot zich
ik zie een meisje in paars en lila
ik zie een volledig in zwart gehulde dame
flitsende fietsers en verkeerslichten
alles schokt aan de stadsbus voorbij
en ik ben voortdurend verwonderd
(de doorgaans stuurse chauffeur spreekt vriendelijk
met een klein meisje dat schuin achter zijn zetel staat
ze vertellen elkaar over de wereld daarbuiten
en het meisje trakteert hem op een zuurtje)
19 maart 1968
gele politie-agenten lijken wel
als aan touwtjes op kruispunten neergelaten
ze gesticuleren druk en verstenen dan
de naakte boom in het stadspark
vertekent de hele hemel tot zich
ik zie een meisje in paars en lila
ik zie een volledig in zwart gehulde dame
flitsende fietsers en verkeerslichten
alles schokt aan de stadsbus voorbij
en ik ben voortdurend verwonderd
(de doorgaans stuurse chauffeur spreekt vriendelijk
met een klein meisje dat schuin achter zijn zetel staat
ze vertellen elkaar over de wereld daarbuiten
en het meisje trakteert hem op een zuurtje)
19 maart 1968
Vriendschap
Ik schenkschrijf jou een lied
van ons samenzijn en lezen en boeken en films en handen en
ogen van vroeger, lang geleden waar we waren
een lied
van vrouwelijke steden waar we liftten in vriendschap in de
tunnel van de regen in vrachtwagens in de tenten van de zon in België
een lied
van nachtelijke woorden en dronkenschap in groep van strippoker met
vriendinnen van toen van vuilnis en schoonheid van alles en ééns
een lied
van verkoopstertjes en halve hoeren van leven en dood die we nooit
zagen van stelen in winkels en vreugde om verzen
een lied
dat we waren in muzieknoten en parels die onze halzen nooit vonden
en gezelschapsspelletjes en pudding en je corn-flakes in suikermelk
een lied
van een lied dat we maakten een gedicht dat we schreven een boek
en een verhaal van grappen die we allen lachten
een lied
van lang haar en provo's en laarzen uit Engeland van slaapzakken en
luchtmatrassen van moeders en vaders en ruzie verdomd
een lied
van kruisbeelden en halskettingen van gekluisterde verlichting van
Tagore en Camus en alle anderen die we lazen van de regen en de
sneeuw en rottende groenten op straat
een lied
dat jij niet kent en niet kan zingen dat jij niet speelt en niet
kan horen dat ik openrijt en in mijn lijf bloed tot ik barst in kramp en
drugs en alles wat de wereld weet tot jou
een lied
dat nooit kan eindigen in mij dat in iemand als jij begon
dat in een vriend gestorven is en nooit herrijst tenzij
in waaiers waar geen wind naar waait
een lied
dat ik gewurgd had in mijn keel indien ik wist wat ik zou zingen
dat ik zou zwemmen in de wereld van de zonnezijde
tot de schaduw die onduidelijk wordt tot dood waarin alles
wonder wordt en eindigt in de aleph van ons allen
een lied
van jou en jou alleen omdat ik van je hield en hou en altijd
pijn ik zal je nooit meer terugzien tenzij je iemand anders bent
2 april 1968
van ons samenzijn en lezen en boeken en films en handen en
ogen van vroeger, lang geleden waar we waren
een lied
van vrouwelijke steden waar we liftten in vriendschap in de
tunnel van de regen in vrachtwagens in de tenten van de zon in België
een lied
van nachtelijke woorden en dronkenschap in groep van strippoker met
vriendinnen van toen van vuilnis en schoonheid van alles en ééns
een lied
van verkoopstertjes en halve hoeren van leven en dood die we nooit
zagen van stelen in winkels en vreugde om verzen
een lied
dat we waren in muzieknoten en parels die onze halzen nooit vonden
en gezelschapsspelletjes en pudding en je corn-flakes in suikermelk
een lied
van een lied dat we maakten een gedicht dat we schreven een boek
en een verhaal van grappen die we allen lachten
een lied
van lang haar en provo's en laarzen uit Engeland van slaapzakken en
luchtmatrassen van moeders en vaders en ruzie verdomd
een lied
van kruisbeelden en halskettingen van gekluisterde verlichting van
Tagore en Camus en alle anderen die we lazen van de regen en de
sneeuw en rottende groenten op straat
een lied
dat jij niet kent en niet kan zingen dat jij niet speelt en niet
kan horen dat ik openrijt en in mijn lijf bloed tot ik barst in kramp en
drugs en alles wat de wereld weet tot jou
een lied
dat nooit kan eindigen in mij dat in iemand als jij begon
dat in een vriend gestorven is en nooit herrijst tenzij
in waaiers waar geen wind naar waait
een lied
dat ik gewurgd had in mijn keel indien ik wist wat ik zou zingen
dat ik zou zwemmen in de wereld van de zonnezijde
tot de schaduw die onduidelijk wordt tot dood waarin alles
wonder wordt en eindigt in de aleph van ons allen
een lied
van jou en jou alleen omdat ik van je hield en hou en altijd
pijn ik zal je nooit meer terugzien tenzij je iemand anders bent
2 april 1968
Winterdroom
Luc is acht jaar en een hele leuke jongen. Als hij wakker wordt, vast niet later dan vijf uur 's ochtends, weet hij één ding zeker: hij gaat nu wandelen, heel rustig wandelen. Stilletjes neemt hij zijn kousen en trekt ze aan onder de lakens, net alsof het winter is. Hij springt uit bed en kleedt zich verder aan en laat de luiken dicht om niemand te wekken. Beneden sluipt hij naar de deur en grabbelt onderweg een koekje mee uit de keukenkast. Als hij buiten komt hoort hij de hond zachtjes janken in zijn hok maar hij besluit hem niet mee te nemen; hij wil in zijn eentje uit wandelen gaan. Hij slentert honderd meter ver in de straat en slaat dan een wegeltje in dat op alle andere dagen naar het open veld leidt. Het is nog kil maar de zon schijnt en Luc is tevreden. Vandaag voert het wegeltje dus niet naar de velden, het loopt naar een bocht op een lichte helling waar mooie struiken groeien. Het doet daar denken aan de tuin van de buren, Luc zou durven zweren dat dit stuk zomaar uit hun tuin is weggeknipt en hier neergepoot. Nu splitst de weg en overal staan lage bosjes. Op de ene weg staat een auto voor een klein houten bouwseltje. Luc neemt de andere weg en ziet een rood bakstenen huis dat anders altijd vlakbij de molen stond. Het verbaast hem niet, hij weet dat alles mogelijk is zo vroeg in de ochtend. Daarom graaft hij met zijn handen een ondiep kuiltje, hij kijkt er aandachtig in en laat het open liggen met het hoopje zand ernaast. Alles ziet er zo vriendelijk en bestoft uit dat hij zingt. Op de terugweg is er weer wat veranderd; hij staat plotseling in het open veld dat daar gewoonlijk ligt. Luc stapt nu gewoon naar huis en sluipt door het stille hoge trappenhuis. Buiten jankt de hond weer, die hoort ook alles. In zijn bed slaapt hij dadelijk in en bij het ontwaken enkele uren later weet hij dat het weer gans is omgeslagen. Hij kleedt zich aan en gaat naar beneden om iets te eten. Alleen. Dat is ook niet de gewoonte maar hij staat er niet bij stil; hij kauwt en slikt er snel op los en gaat dan naar buiten. Na enkele ogenblikken is hij al erg ver van zijn huis verwijderd; hij bevindt zich voor de gevel van een Mexicaans gebouw: zo moet dat eruit zien. Het houtwerk is lichtgroen en Luc weet hoe mooi dat afsteekt tegen de witte stenen gevel als er zon is. Het is beginnen regenen en de wind staat vinnig. Luc ziet daar enkele mannen en hij helpt hen bij hun werk aan de gevel van het huis. Hij begrijpt dat ze, als ze het werk binnen de veertig dagen afmaken, tienduizend frank zullen ontvangen. En terwijl de regen en de wind de takkenbossen van de dichtstbijzijnde bomen tegen de witte pleister zwiepen staat Luc op een lange smalle ladder en houdt zijn kleine handjes met gespreide vingers tegen de muur. Zo houden ze de boel bij elkaar en hij weet dat zijn grootouders trots op hem zullen zijn. Zijn neef en nicht komen op hun fietsen voorbij en zeggen afgunstig dat hij het erg goed doet en dat het best wel in orde komt en Luc ervaart een gevoel van triomf. Dat had hij helemaal niet verwacht en als hij 's avonds weer in bed ligt voelt hij zich trots.
De volgende dag is het weer gelukkig beter; het is zomer en Luc zit met andere jongens op het plein. Langs de geasfalteerde weg die naar het bos leidt ligt een basketterrein en daarnaast is een smalle strook met keien die het van de weg scheidt. Tenminste, zo was het vroeger want nu groeit er plots gras vanaf de weg tot in de helft van het terrein en Luc ziet zelfs de palen met de ringen niet maar hij weet toch dat ze er zijn en dat stelt hem gerust. Onder leiding van een man met een walrussnor - Luc weet zeker dat hij leraar is aan de tekenschool - houdt de hele troep snaken zich bezig met kleine vermakelijke dingen. Op het eind van de voormiddag zegt de man, die een blauw pak draagt, dat ze allemaal een stuk kanon moeten verbranden in een vuurtje. Dat vuurtje kende Luc nog niet maar opeens knappert er eentje voor elke jongen in de groep, ieder gaat in kleermakerszit voor het zijne zitten. Eén jongen vraagt voorzichtig of of het ook een geweer of een revolver mag zijn want waar haal je in godsnaam een stuk kanon vandaan ? Dat mag, en meteen is iedereen tevreden in de weer. Luc heeft echter geen wapen bij en vraagt toelating om thuis iets te halen, hij woont immers maar om de hoek. Hij krijgt de toelating en loopt lachend zijn straat in, onder het lopen raakt hij met de vingertoppen de Japanse kerselaars aan die op telkens drie meter van elkaar staan. Dat geeft hem een gevoel van veilgheid en plichtsbesef. Thuis vindt hij een revolver maar die is te mooi om te verbranden. Hij weet dat hij ergens nog twee revolvers en een mes heeft. Eén revolver vindt hij tussen de struiken naast de oprit voor het huis, daar ontdekt hij ook het mes dat half in de grond steekt. En nu herinnert hij zich dat hij de andere revolver verborgen heeft bij rode huis naast de molen. Vermits dat rode huis gisteren aan het eind van het wegeltje stond zoekt hij daar en niet zonder resultaat. Uiteindelijk kiest hij dan de slechtste van de drie revolvers die overigens vrij identiek zijn: colts zoals de cowboys in het Wilde Westen die dragen. Hij loopt ermee naar het plein maar er zijn twee uren voorbijgegaan. De hemel is blauw en de zonnestralen prikken zachtjes in zijn wangen. Hij slaat de hoek om en staat weer op het plein. In de verte roken de vuurtjes van de anderen, de man met snor steekt zijn hand op. Luc geeft hem de revolver en de man in blauw zegt dat het zo goed is en dat hij nu zijn werk kan doen.
Het laatste dat Luc die avond denkt voor hij inslaapt is dat het zo goed was.
1970
De volgende dag is het weer gelukkig beter; het is zomer en Luc zit met andere jongens op het plein. Langs de geasfalteerde weg die naar het bos leidt ligt een basketterrein en daarnaast is een smalle strook met keien die het van de weg scheidt. Tenminste, zo was het vroeger want nu groeit er plots gras vanaf de weg tot in de helft van het terrein en Luc ziet zelfs de palen met de ringen niet maar hij weet toch dat ze er zijn en dat stelt hem gerust. Onder leiding van een man met een walrussnor - Luc weet zeker dat hij leraar is aan de tekenschool - houdt de hele troep snaken zich bezig met kleine vermakelijke dingen. Op het eind van de voormiddag zegt de man, die een blauw pak draagt, dat ze allemaal een stuk kanon moeten verbranden in een vuurtje. Dat vuurtje kende Luc nog niet maar opeens knappert er eentje voor elke jongen in de groep, ieder gaat in kleermakerszit voor het zijne zitten. Eén jongen vraagt voorzichtig of of het ook een geweer of een revolver mag zijn want waar haal je in godsnaam een stuk kanon vandaan ? Dat mag, en meteen is iedereen tevreden in de weer. Luc heeft echter geen wapen bij en vraagt toelating om thuis iets te halen, hij woont immers maar om de hoek. Hij krijgt de toelating en loopt lachend zijn straat in, onder het lopen raakt hij met de vingertoppen de Japanse kerselaars aan die op telkens drie meter van elkaar staan. Dat geeft hem een gevoel van veilgheid en plichtsbesef. Thuis vindt hij een revolver maar die is te mooi om te verbranden. Hij weet dat hij ergens nog twee revolvers en een mes heeft. Eén revolver vindt hij tussen de struiken naast de oprit voor het huis, daar ontdekt hij ook het mes dat half in de grond steekt. En nu herinnert hij zich dat hij de andere revolver verborgen heeft bij rode huis naast de molen. Vermits dat rode huis gisteren aan het eind van het wegeltje stond zoekt hij daar en niet zonder resultaat. Uiteindelijk kiest hij dan de slechtste van de drie revolvers die overigens vrij identiek zijn: colts zoals de cowboys in het Wilde Westen die dragen. Hij loopt ermee naar het plein maar er zijn twee uren voorbijgegaan. De hemel is blauw en de zonnestralen prikken zachtjes in zijn wangen. Hij slaat de hoek om en staat weer op het plein. In de verte roken de vuurtjes van de anderen, de man met snor steekt zijn hand op. Luc geeft hem de revolver en de man in blauw zegt dat het zo goed is en dat hij nu zijn werk kan doen.
Het laatste dat Luc die avond denkt voor hij inslaapt is dat het zo goed was.
1970
Abonneren op:
Posts (Atom)