Blind facts

The heart is like a highway
too many signs that say
no stopping by the wayside
just swimming with the tide
of traffic in the fast lane
the rush of the insane
and the brakes ar gone and the heat is on
blind fate
blind fate
caught in the act
just another case of
blind facts

Most people come and go and
they're impossibe to know
they'll kill you when you trust'em
and no cops there to bust'em
then you trust'em no longer
and your anxiety grows stronger
so the brakes are gone and the heat is on
blind faith
blind faith etc.

So I don't know what I'm doing
with the loneliness I'm wooing
I'd crawl to you out of the dregs
to be a lizard on your legs
to satisfy some of the sadness
to modify some of the madness
when the brakes are gone
and the heat is on
blind fate etc.


11/2/1980

Poetry, avant-garde and the plainclothes

Well poetry's at the counter
she's not up to what is on
avant-garde is out there too
but he's there and then he's gone
so you stumble out to spit
against the old cathedral's walls
another of old nature's calls

      have a whiff on me love
      just you slip into the john
      something to get you off
      so you can carry on

and the plainclothes stalk the streets
but they're not in luck you bet
nobody's carrying, that is, not enough for them
just something, enough to get set
to get the old signals uncrossed
for a crazy night, a wild night
so you can believe that we're allright

      refr.


november 1979

Feelings

So you don't like foreign workers
you think they'll make you get the sack
well I guess I understand you
being tortured on the rack
of fear and envy, which is worse ?
you only know how bad it hurts
you've never looked at the turmoil
of your mind's demented coils

            look at the feelings
            how they break your back
            how they storm and leave you
            with that monstrous sense of lack

And you hate the pretty women
'cause for you they don't put out
it's like you always freeze your ass off
looks like you can never make out
she ain't no good, 'cause you can't get
that sweetness, no you've never met
it's pretty bad life in a shell
priests say it's heaven, but it's hell

             refr.

Now fame is where the money is
satisfaction and fulfilment
if it's frontpage then it's real
so real it kills you in the end
'cause what's it mean to you and me ?
we just believe in what we see
but we only get a smoke-screen
serves to keep our noses clean

     refr.


10/11/1979

Guardian angels

Guardian angels
that's what we'll be
you standing over me
me watching over you
blessing everything you do
waiting through the years
fighting off the fears
smiling through the tears
guardian angels (3x)

Guardian angels
make no mistakes
and if our hearts should break
we'll find out what's inside
blessing everything they hide
all the joys and cares
that endless winding stairs
all the beauty there
guardian angels



Summer 1979. Angie

Birds of a feather

That secret smell of yours
I wouldn't wash until eternity
to have it linger sweetly coarse
so that it'ld be a part of me

What you gain on the roundabouts
you also will gain on the swings
so for a moment in sweet time
we were like ageing queen and king

         with our
         hearts expanding wildly
         but not about to break
         standing high on a hill
         acting out our will
         we are
         birds of a feather
         being blown away
         when we get together
         we are just
         blown away

I was back at the crossroads
pantomiming with you
some return to forever that
and some sweet revenge for truth

In a crazy insect world
I crawled way back to you
if cowgirls like what cowboys do
you'll be a creepy-crawler too

         refr.


Summer 1979. Eskdalemuir (Angie)

Made by

Made by the fleeting whispy clouds
by precious metals buried deep
by the bright balloons of children
and the come-ons hustlers try.
Made by the solace travel brings
impressions on an Afghan bus
by business of a Portobello stall
that crazy flat in Sinclair Road.
Made by all the sights one sees
by the drunk leading the blind
by the publicans last orders
and the junkies on their knees.
Made by the high wind and deep water
and the essence of the sea
of a sky cut up with gulls
and the fir trees on the hills.
Made of blessings freely given
and those purchased in church
of the curses of the wicked
and the mercy of the strong.
Made by glass-blowers and masons
by the foolish and forlorn
by the nothingness of truth
and the fulness of some lies.
Made by masters and believers
by the streams and by the ponds
by the country lanes that curve
into majestic panoramas.
Made by stars and their foreboding
by the ominous strange cards
by some oracle gone crazy
by some holy drunkard's gun.
Made by madness and surrender
by a wily iron will
leading you to be so perfect
so harmonious to me.

Summer 1979. Eskdalemuir (Angie)

Scars

We may seem funny but you know
we ain't got no place else to go
and you see us drinking
like so many ships a-sinking
I can almost hear you thinking
they've got the scars (3x)

That Sixtine Chapel smile on you
that Mona Lisa sneer won't do
"cause I caught you crying
or were you only trying
to become the perfect liar
you 've got the scars (3x)

So someone's crying in his beer
what else is new baby 'round here
stumbling out the door
crashing on the floor
there's always room for one more
we've got the scars (3x)


Summer 1979

Bar piece

I see you with your face of stone
I must be chilled halfway to the bone
and so I turn to dreams
'cause you won't get me home
right there in the shadows
you're like an eye of glass
some eagle on the grass
that thinks the sky is a cage
unable to contain its rage
eating up the harvest of a happy love
it scatters just to pass
into the vision of a wayward tramp
who's singing of his misery
his untrammeled memory.
And have you killed the beast that paid your fare
and paved your way and fed at the feast ?
Have you frowned and bought up the medallions
the mediocrity of pain lost without passion
and have you dived and sat upon
that lotus of eternity
where father couldn't teach you
and the preacher couldn't reach you ?
I gues it must be paradise
and justice without end
I hope you like it there.


1979

The upper hand (in never-neverland)

And of course I think you're ugly
from inside a cosy window
where I'm watching you so smugly
tho' I never can presume I know
you when you're all set on murder
where you care to take it one step further
than the boredom that your mother knew
that your daddy drummed right into you
things you shouldn't feel or do

And I've seen your dirty lofts
I spied upon your living-rooms
I have cleaned the hats you doffed
in the silly silence of your doom
you're either the victim or you hurt her
when you take it somewhat further
not in the manner that your mother knew
as your daddy took it out on you
things you shouldn't feel or do

Warily watching everywhere walking the streets of never-neverland
desperately trying to find some special little way so that for just once
you'd get the upper hand (3x)

Could I think I understand you
while I watch you drowning in that street ?
I could never ever brand you
with the standards that none meet
with the flags that once were waving
in the mirrors of our craving
in the many things our mothers knew
in the banners that our fathers flew
things we all should feel or do

I somehow love as I watch you
need you as I see the things you show
so with a glance I think I catch you
in the postures that I know
while ignoring all the courage there
and the saintly sadness rightly shared
with all the moments that your mother knew
while your daddy took'em away from you
all the things you shouldn't feel or do

refr.


May 1979

I believe you

I call you where you claim to be at work
sneers at the other end hit home like dirt
later you say you fainted at your desk
and that you need some rest
well that's something, something
well that's true

They say you're seen all over this old town
in them revealing supersexy gowns
they say you're easy for the boys
and that I'm just your toy
well that's something, something
that ain't true
something that ain't true
that you would never do
I believe you

All winter long you kept me on my knees
just like a sweeper or some frantic priest
then whispered sweetly "it's a test,
and babe it's for the best"
well that's something, something
well that's true

And now it's May and all the blossoms show
but I still feel I'll wake up out in that snow
they say you never really need me
that you only bleed me
but that's something, something
that ain't true
etc.

10/5/1979. Door Mark Bouwens en Jan V. op muziek gezet en door Urban Jungle opgenomen op een mini CD eind jaren tachtig (Kafka Records)

Hand

En ik verdwijn in't standbeeld
van de stille kille herfst
met vragen over zomers
die al lang voorbij zijn nu
of nooit nog kunnen komen.
Ik ben als winter in je hart
of een woestijn wit van de wind
met stenen, rotsen op een rij
die je om en om keert, één na één.
Blind geboren, zo geleefd
als nagels krassend op het bord
en eens verdween ik in je hand
maar waar ik nu ben weet geen mens.


herfst 1977

Seems only bodies love

You leave me out in the cold
you keep me waiting all night
a toy that never got sold
a lamp that's wasting its light
    yeah you must be walking the dog
    I got the feel of the fog
    seems only bodies love (2x)

you never wrote me a letter
you never left me a note
no wonder I don't feel better
here at the end of the road
   all quarrels are of the mind
   leaving the feelings behind
   seems only bodies love

I always know I want you
but then I wrestle with wrath
your careless way just won't do
its homework, mind and body math
     yeah you must be walking the dog
      etc.


early 1977

Denise

Er zijn er die het moeilijk hebben
hun maan is altijd vol
ze zien er slecht uit, ongezond
ze vallen altijd uit hun rol
ze hebben net hun vrouw verloren
of ze vinden nergens werk
ze zitten constant op hun knieën
hun kogel raakt nooit door de kerk

       maar ik woon bij Denise
       die zorgt da'k niet bevries
       ja ik woon bij Denise
       die zorgt da'k niet bevries

Er zijn er die jaloersheid kweken
ja ze zitten nooit gerust
in hun hart weten ze zeker
er zijn weer kapers op de kust
ze hebben zoveel slaap verloren
met 't hoofdkussen gevrijd
ze zouden graag van liefde leven
maar willen hun angst niet kwijt

   refr.

Als ze blij is wil ze dansen
is ze triestig wordt ze zot
ik hoef haar niet de les te spellen
want daar gaat ze aan kapot
ze zegt "ik doe altijd mijn goesting
morgen is't misschien te laat "
ik zeg "doe jij gerust je goesting
maar geef me daar een ereplaats"

     refr.


7/11/1976
  

Resolution

So they found him on his knees
when questioned 'bout his sins
he answered with a maybe
mentioned outs and ins
thought of a lake once near
full of despondent daydreams
he used to slip off to

    but with another face
    a different constitution
    his nerves still crawling
    like a bunch of killer-snakes
    clung to his resolution (2x)
    not to go on falling

flick some ash from the table
count the clothespins on the wire
trees take on fall's colour
kiss her life sunshine
a new watch to keep time
guitar and words to rhyme
and everything just there to
kiss her life sunshine

    refr.



19/9/1976. Denise




  

Meeting

In this ramshackle world
where everyone pushes ahead
or listlessly falls back
shouting slogans
eating tv-dinners
joining the chess-club
in this marketplace
where lies pay your way
and cunning is sound currency
where we all know best what's best
where the garbage gets collected
and the corpse is hardly seen
where the war is in the papers
and the strike takes to the street
where some swear by their pills
and others crave perfection
have I somehow met you here
stumbled upon someone then
that will not look away from me
and are we lovers ? are we linked ?
shall we swear by purpose
or account by accident
and loosely freely flow into each other
and then go our different ways
with untold understandings
and debilitating doubts
defying definition
allowing only for a heartfelt nod
yes, we're here together for a while.


sept. 4, 1976. Denise

untitled poem

I stared bedazzled at the world
at its many faces
some were sweet and beautiful
they rang with songs and honeyed words
others were ugly and unseemly
like a snigger, a cancerous grin
that buried, incarcerated me
cut me down with praise and smiles
handshakes and congratulations.
And now I stand here nearly crying
my heart is empty like a glass
everyone has drunk his fill of.
I look into the abyss
into its snigger
its cancerous grin.

october 22, 1975. Leh (Ladakh)

Too late

I suffered for my sanity
till I didn't know how to breathe
I struggled to gain sanctity
now I don't know how to speak.
Now I'm walking through the city
with a skeleton for my shadow
hara-kiri entrails in the gutter
and the cry of a bleeding heart
resounds in the back alleys
where the multitudes push and shove.
Empty faces from the fashion pages
lovers drunk in their embrace
flamenco players tuning up in the rain
and the moss is very green.
Go buy another bottle
try to make it through the night
a shadow hangs over the city
and the air is vile and stale
a man on crutches stumbles and falls
and I turn my head away, away.
Think of the sea and big black birds
ripping long blue strips out of the sky
go back into the concrete jungle
small talk with the vending machines
go past the ten thousand temples
with a faint remembrance
at the back of your mind
debris of a dream, once upon a vision
visitation revelation
that gave you wings and gave you words
but in the twilight of your memory
the daily drudgery of thought
left speechless in the end, embarassed
on the floor and on your knees
groping in the velvet emptiness
of eyes gone dead, unseeing
and you can't even cry now
or talk to old friends
they've gone and become carpenters
or they went mad or made a fortune
you have left them, you have lost them
somehow as you walked
in the silk corridors of vision
the gilded halls of dreams
where the airy stepping stones
of words of power on the wind
one day gave out onto the nothingness
all too familiar from before
leaving you alone to see
you'd gone nowhere once again
but it was too late, too late.



April 1975. Kyoto

Gedenkschrift

Als je de juiste koorts hebt haal je vaak de beste kaarten boven, misschien niet strikt chronologisch, maar wie leest écht de kaarten van de tijd en hoe die juist je leven vormt ? Japanse prentkaart van een vriend, een schilderij dat ik maakte en een foto van mij van achteren gezien, dat zijn de beste foto's; als jij van niets weet ziet de kijker des te meer. Maar dat was allemaal nadat ik van je wegging, niet dat jij de eerste was, je gaat zo vaak van iemand weg, je neemt zoveel besluiten als besluiteloosheid wet wordt. Als het toch zo makkelijk is te zeggen, ik begin opnieuw, hoewel, ik weet niet of ik ooit écht begonnen ben. Wie weet waaraan ik begon toen ik drie jaar was, bang in bed, de ruzie van de ouders als een diatonisch werk opklinkend in het trappenhuis, snijdend door deuren en dekens als een baken langs de weg die mij volwassen moest maken of mij er eeuwig van weerhield. Als dat de vrucht was, de bekroning, dan heb ik mischien toen besloten dienst te weigeren in het huis van de liefde, in de vesting van voortdurend samenzijn. Dat is ook een koorts. Zo had jij ook je kranigheden, naarstig, heel traag tekenend, werkend aan een miniatuur waarin onze dagelijkse drama's veredeld werden, mythologisch hun quotering kregen, pinakelkastelen in de wolken, eenhoorns met grote aura's, kabouters en elfen op een regenboog, konijnen en katten en allerlei kleine dieren tussen overvloedige plantengroei en een slang natuurlijk, vlammen waar jij door moet, marmeren fonteinen, en altijd ergens dansend of peinzend, of, eenmaal, naakt in een grote kring van vuur wachtend tot je wortel schoot, en met wat tranen op je wang. En mijn gezicht zat in een wolk of kwam aan een venster kijken. Maar ik was enkel een hoofd. Je had een davidster tegen je deur genageld en ik vroeg me af waarom. Iemand zou al jaren de piano gaan stemmen maar ze was zo mooi dat het volstond haar in huis te hebben. Trouwens, de buren sloegen op de muur als er iemand 's avonds na tienen op speelde, en als je dan een hele dag uit werken gaat ... Er hing een Egyptisch dodenmasker om het vast tapijt te overschouwen naast wéér een tekening waarop je met je rug tegen een boom staat die de winter van de zomer scheidde. De zon was een labyrint hoewel sommigen haar een mandala zouden noemen en dat is in feite het tegengestelde van een doolhof. Je had een lelijke paarse telefoon en volgde stepdanslessen en je hield een konijn op je appartement, tenminste je probeerde het: het beest is er doodgegaan. Je mag met romantiek niet overdrijven, daar dienen konijnen niet voor, dat heb je met die waterschapsheuvels. Maar dat was lang nadat ik van je wegging. Dat was toen ik weer bij je was en we onze laatste lessen leerden. Hoe je écht moet breken, hard zijn, onverschillig en verlangend naar het einde. Je vriendin, je beste, ja je enige, zei me dat ik maar moest blijven, dat je dat nog het liefste had. Je vrijdde toen met iemand die je steeds kwam ophalen en met wie ik weinig te bespreken had. Ik weet niet of ik dadelijk jaloers was, ik was beleefd, en hij verveeld met de situatie. Maar midden in de nacht werd ik dan wakker als jullie auto stopte, dan zat je daar met draaiende motor nog een uur te praten of te vrijen en dan werd het me teveel en sloop ik naar het venster om te luisteren, te kijken als ik kon. Kwel jezelf, de tijd vliedt heen. En na hem kwam er een ander en elke keer voelde ik me onverschillig, razend, verveeld, geïnteresseerd, verstoten. Ik lag dan op het bed te lezen zoals ik meestal doe en bekloeg mezelf. Ik wou al lang niet meer met je uit want uitgaan deed je om iets nieuws te vinden. Zo was dat in die dagen en zelfs al zijn die nu geteld, ergens staan ze als sommen uitgezet en de interest is zo hoog dat hij het aftrekbare maximum overschrijdt en nog aan vele mensen knaagt. En als het daarop aankomt zijn de dagen niet veranderd, enkel gevuld met nieuwe figuranten die aan min of meer dezelfde voorwaarden voldoen.
Reeds zeer vroeg wist ik dat ik bij je weg zou moeten gaan, maar hoe gaat dat, waarom blijven mensen bijeen ? Uit zwakheid, om economische redenen, alleen is maar alleen, en je bent toch nog zo slecht niet ? Toen we pas enkele weken bij elkaar woonden - in die veel te dure studio - ben je eens op een avond weggegaan. Je riep nog "smeerlap !" en het was gedaan. Ik ben je weer gaan ophalen, je kon ook nergens naartoe met je rode zak vol kleren en schmink, om de verfomfaaide kortingsbonnetjes op de bodem ervan en de gebruikte tramticketjes in de zijzakken ervan niet te vergeten. In feite heb je toen een kans gemist. Eerlijk gezegd, ik was geen leugenaar en hield je ook niets voor. Ik zei dat je van mij niet zou krijgen wat je wou. Dat was, kinderen krijgen en onderhouden worden en eeuwigdurende liefde. En totaalbeeld dat achteraf gezien niet zo onaantrekkelijk lijkt, zoveel betere mogelijkheden zijn er ook niet, maar je moet er wel de juiste persoon voor zijn of vinden. Je had met al dat lieflijke en dat popperige ook wel iets van een wurgplantje: alleen jij en ik, vrienden zijn toch niet zo belangrijk, we hoeven zelfs niet uit te gaan, alleen jij en ik, knusjes voor altijd. Nogmaals, misschien is zoiets haalbaar maar niet voor mij toen. Dus zaten we op ons appartementje waar ik qua inrichting de plak zwaaide en dat ik eigenlijk nooit echt naar mijn zin kreeg omdat je aan zulke dingen nu eenmaal geen geld uitgaf. Jouw smaak zag ik niet zo zitten dus die kwam alleen aan bod in je eigen tekenkamertje waar niet genoeg ruimte was. Toen ik veel later uit het buitenland terugkwam en op het appartement kwam dat je voor jezelf had ingericht en waar je ook geld had ingestoken viel mijn frank; je kon het gewoon beter dan ik, de ruimte was natuurlijk gunstiger en leende zich beter tot ongeveer alles, maar toch ...ik wist toen dat je jezelf gevonden had en dat je dat niet had gekund als ik in de buurt was gebleven. Je zou ook nooit meer op mijn manier overtroefd worden en ook dat was een winstpunt. Ik kwam toen gewoon kijken wat er van was, van die verwarring en de mysterieuze gevoelens die ik nog had, ik denk dat ik kwam ik kwam kijken wat er te stelen viel. Ik had me ingebeeld dat je zou zeggen "neem een stoel, maar denk niet dat je kan blijven" maar ik vergiste me want ik bleef en schilderde het houtwerk voor je. Hoe vreemd is het als je lang bent weggeweest. Die eerste ogenblikken dat je elkaar weer gewoon moet worden en dat je eigen stem uit een bandopnemer lijkt te komen of uit een radio.
Toen ik enkele weken terug was uit het buitenland belde ik bij je aan na een weekeindje bij vrienden in Nederland. Je hoofd uit het venster, tussen de weelderige bloemen "Ik ben niet alleen". Ja, en dan ? Naar boven en de nieuwe kandidaat bekijken die nog slaapt. Je gaat er allemaal zogezegd licht overheen - ik had de vorige drie nachten telkens met een andere vrouw geslapen dus voelde me niet meteen in een hoek gedrongen - en toch, toen ik in de keuken zat en de katten van me af duwde, en naar buiten staarde voelde mijn hart als een kogel die van een betonnen muur terugkaatst. Al die glimlachjes en woorden als verbandgaas, hanengevechten, hondengevechten en geroep in de tribune. Ik zat daar als op de barrikaden tussen gebombardeerde huizen uit een stukgeschoten verleden en al die glimlachjes en woorden als verbandgaas volstaan niet. En al had je me een miljoen gegeven ik wist niet waarnaartoe en alles was zo dat ik me afvroeg wààr ik in godsnaam geweest was, wat ik er gezien had en wie ik daar geweest was, dat ik niet wist wat ik gedaan had en waarom. Maar kom, het was een goede zomer dat jaar, het regende nauwelijks en zondagochtenden waren de broodjes knapperig, de kaas is net goed zo en de koffie heerlijk straf, kortom je poetst je harnas nog eens op.
Dus ging ik die avond naar een andere vriendin, hoewel het al laat was geworden en ik misschien beter niet was gekomen. Ze had me al zo vaak gezegd dat het hard werken was wat ze deed. Maar ja, de zwarte engel sloop rond mijn huis en ik voelde me alleen. Ik wist ook wel dat het laat was en dat ze waarschijnlijk al sliep en vroeg me af of ze wel alleen was. Er stond een grote gele maan aan de hemel maar er waren zoveel wolken dat je hem maar sporadisch zag. Ik wist ook wel dat ze al die zakenmensen kende met hun dure wagens en kredietkaarten en dat ze vaak te doen had met dronken matrozen met armen als boomstammen vol tatoeages die bijna tekenverhalen waren. Dat ze een zigeuner als minnaar had die ruw van taal en hard van hand was en dat er ook wel eens zeer jonge jongens langskwamen wiens onschuld enkel speelgoed was. En toch belde ik aan, kwam binnen, bleef slapen en moest er in tegenstelling tot de anderen niet voor betalen.
Wij hadden elkaar veel eerder gekend en verstonden elkaar, ons spel was in feite uitgespeeld dus waren we gerust; we wisten waar we stonden en de cirkel was rond.


Midden 1976.

Blood and tears

Blood and tears
sail away
take me through another day
it's easy
tho' I've got no shoes to wear

Heart and hand
break away
ease the pain as best you may
it's easy
'cause the dues have all been paid


         going out for a drink with strangers
         leaning over the brink in danger
         and no woman to tell you of her dreams

         no secrets here in the empty hallways
         have a beer, take a walk on sundays
         and your sanity cracking at the seams

repeat two first verses



April 1975. Kyoto

Tramp

Like a mailtrain
through my head and through my mind
like a mailtrain
sending packages to someone
who never called me on the phone
- never been here before you know
never knew 'bout yesterday, today, tomorrow.
There's scented fires out at sea
rhythm and sweet melody
scented fires out at sea
and have I crawled into the dunes
to be like a beetle or a fly
to be a kingfisher ?
buzzing away in the night
songs of solitude
and broken bottles.
Yes, I'll have another one
take some medicine off you
help me sweetie, oh you're moving
oh I'm moving
in the drab deserted streets now
of cities with no name
and I've never been a hobo
but I'll always be a tramp.


March 1975. Kyoto

Longing

Oh woman how I long for your kindness
and it's not only love that makes you cry
how I long for your teasing truth
and your body taut like a bow
strings like an orchestra, all tuned up
while the audience throw their roses
and tulips and electric orchids
before your feet of silverfoil
and if you never come today
tomorrow or a long time after
well, stillness is part of movement anyway
but how I long for your milestone sweetness
- flashlights and flowers in the sea -
yes, the milkman cries "morning !" everyday
and Casanova hides his head
and sheds a single tear in his pillow
but in this place of music and high notes
of stern faces and drunk laughter
I'm longing for your leopard claws
your song of mountain madness
and the audience throw gold beercans
and tape-recorded conversations at your feet
they found these in the alley
just before they shuffled in
with their tickets in their mouths
they all look like they've just
come back from their sadistic dentists
who gave'em fish-eye fillings
and cemented their noses as well
and now they've come to throw their puny
credit-cards and unsigned checks at you
while I long for your unnerving statements
- and it's 1966 again -
your whispered words of smoke and precious metal
all void they are, all void
like a hidden temple and I think
you're really welcome here
where I'm alone, sequestered on octopus-island
stillness is part of movement anyway.
I guess you've found your tools
know how to work them
or I just wouldn't be here
wouldn't sleep so soundly
wouldn't long for you this way
and never have a care.


18/3/1975. Kyoto

Do you really know ?

I'm tired
and nothing left to say
I'm tired
of going through the same thing every day
tell me honey, where should I go ?
tell me honey how much
do you really know ?
do you really know that I'm
tired, trouble every day ?

       went to the city
       looking for a job
       but I've got a feeling
       that it ain't no use
       I'd better give it up
       give it up

repeat first verse

       but I got a little
       help from my friends
       candless in heaven
       I see flowers at the
       river-bend
       and it's

allright
so many things to do
it's allright
my head and heart are really full of you
little lady, I know where to go
tell me honey, how much do you really know ?
do you really know that's it's allright
and all the world's a-glow ?


11/3/1975, Kyoto

Temple poetry

Abandon all verbosity
green plants and rocks
the sound of trickling water.
Bamboo lattices
and soft silk moss
the sound of trickling water.

(Daitokuji, North Kyoto)

Silence like the sea
silence like a rock
silence like moss and gravel
- the garden of Soami

(Ryoanji)

The trees are very green indeed
and the moss is very soft
everything is in place here
it's light, and deep and balanced.
Now if only the fluttering thoughts
would gently slip out of my mind
like slow leaves in autumn
or lush ripe fruit that falls
to be free of their dry humming
peace - wholeness - void.

Koke-dera (moss-temple, Saiho-ji)


Water in my eyes
and I can think of nothing
- oh this happiness.

(Deer park, Nara)

Bright green in the rain
in silent contemplation
- the praying mantis.

March-June 1975, Kyoto, Nara

Short prose piece

Life is a dance, and the dance is new and strange and takes time to learn. Music is not only notes, the silences in between are just as important. Likewise, in this dance when people don't move, stand frozen, petrified, it is all part of the play. When people become experts, real adepts at their particular dance they seem to vanish, become invisible, disappear completely from the field of vision of those less adept. Some people stand in the wings, looking on, frozen in frustration, others move compulsively, shaking their limbs in spastic moves, ranting and raving all the while. At some moments all (or most) of us have had our hour of glory and executed some of the steps as well as could be expected; everyone looks on in admiration (unless you did them to perfection, then hardly anybody notices, you kind of vanish) and mostly we ourselves. It might have been a flash of inspiration or a "peak-experience". Then we usually falter and go back to shuffling around hesitatingly, haltingly.
The dance is a constant form of play, of interpretation and pulling back, going with events and retreating from them or trying to twist them (you might get your tuxedo all creased that way) Penetration and pulling back, the game of men and women. Absorption and expulsion, the game of women and men.


Spring 1975. Kyoto.

Please come soon

Came into the world
without any doubt
come in floating
on a cloud

underneath the moon
cannot see the road
ooh I can't wait
please come soon

          Do you have a home ?
          do you sleep alone ?
          ooh oh I forgot

          Do you have a goal ?
          a mind all of your own ?
          ooh oh I forgot

Standing by the sea
looking at the sky
call my name and
tell me why

Years have come and gone
you were always there
time's so slow but
you don't care

       refrs.



1975. Kyoto

(Barbara and Janine)

A black fairy and a white one
took me to the mountain-top
first the black one took the lead
and I sought comfort with the white one
but finally 't was she who led us
up the last flight of the steps
and I myself came last of all.
Then we sat before the shrine
and I struggled with my visions
their endless painted screens
of memory, planning and desire.
Then my two companions vanished
I stepped outside, I was alone
and climbed down again in silence
all on my own, but whole, remade.

And a single bird sails in the air
a single bird calls in the woods
it's singleness of being now
singleness of purpose.


February 1975. Tokyo. Two Australian friends.

Bezoek aan een boeddhistisch klooster in Noord-Thailand

Vandaag bezocht ik Wat Oumong in de buurt van Chiangmai. Het adres had ik van de Engelse schrijver John Blofeld gekregen in Bangkok. Er woont een Engelssprekende Duitse monnik in het klooster (sinds 4 jaar) maar hij was helaas afwezig. Het klooster ligt enkele kilometers buiten de stad, in een prachtige omgeving, een beetje heuvelachtig met rijke subtropische plantengroei. Je komt binnen via een lange vrij steile trap naar een poort, de leuning van de trap eindigt in een expressief gebeeldhouwde slangen- of drakenkop. In de omgeving liggen een groot aantal boerderijtjes op palen, sommige nieuw in steen opgetrokken zodat ze er een beetje als buitenhuisjes of vakantiewoningen uitzien. Het klooster zelf is een droom van rust, heerlijk schaduwrijk op glooiend terrein. Ik werd rondgeleid door een Thai-monnik die wat Engels kon en werkelijk de vriendelijkheid zelve was. Hij was sinds vijf jaar in het klooster na een carrière als bediende in een brouwerij in Bangkok. De monniken hebben elk hun eigen bungalow die er allemaal erg gerieflijk uitzien. Er is een grote hal met allerlei schilderingen van verschillende godsdiensten, o.a. ook een groot Tibetaans Levenswiel. Verscheidene monniken houden zich bezig met het copiëren van boeddhabeelden en Indische bas-reliefs in klei. Daarna worden die dan in beton of cement gegoten. Ze hadden net een copie van een taoïstische monnik afgemaakt. Het beeld was anderhalve meter hoog en een waarlijk meesterwerk. Veel beter dan het kleine beeldje (30 cm.) dat model had gestaan. Het aangezicht van het nieuwe beeld straalde als het ware. De monnik bracht me ook tot bij de zogenaamde wonderbron die alle ziekten zou genezen. Lange tijd kwamen de mensen uit de buurt hiernaartoe om van het water te drinken en zo van hun kwalen te genezen. Nu had de weldoener van het klooster dit echter verboden omdat de monniken daardoor teveel afgeleid werden van hun  contemplatie. Theravada verschilt wel ingrijpend van Mahayana (zuidelijk en noordelijk boedhisme). Toen ik hun vertelde over het Tibetaanse boddhisattva-concept liep zelfs één van de monniken boos weg, er werd gezegd dat er ruzie van zou komen als hij was blijven zitten, zo diep gaat het. Toch zijn bepaalde meditatie-technieken gelijkaardig: het eerst naar buitenuit visualiseren om de visualisatie (meestal van Boeddha) daarna naar binnen te brengen. Zij mediteren wel niet op verschillende boddhisattva's omdat ze er niet in geloven, en zoals we zonet zagen, er soms zelfs door geïrriteerd raken. Ook de drie buigingen (prostrations) voor het altaar worden anders uitgevoerd. Van mantra's wordt doorgaans weinig gebruik gemaakt en rond chakra's wordt nauwelijks gewerkt.
Ik werd meegenomen naar de tempel voor een gezamenlijke meditatie door de monnik die mijn gids was. Hij leerde mij de techniek van de "wandelmeditatie" waarvan ik dacht dat ze enkel in Zen werd gebruikt. De methode hier is als volgt; 30 minuten "wandelen", 30 minuten zittende meditatie, 30 minuten wandelen enzovoort. Voor het wandelen bestaan 6 soorten verschillende passen die op het eerste gezicht moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. Ik werd geïntroduceerd tot 3 variaties. Daarna "zitten". Dit gebeurt op kussentjes die amper 1 of 2 centimeter dik zijn. De positie is de halve lotus en bij deze meditatie werd geen visualisatie gebruikt, enkel het begeleiden van de ademhaling als volgt: inademen - poet (kort uitgesproken), uitademen: too (lang uitgesproken Nederlandse "oo"). Het maakte me rustig maar ook slaperig, ik had ook al een tamelijk vermoeiende dag achter de rug omdat ik te voet van Chiangmai gekomen was.
Het klooster was oorspronkelijk gesticht in de dertiende eeuw. Met de eeuwen was het in verval geraakt tot het er uiteindelijk verlaten bij lag. In 1947 werd het gerestaureerd en woonden er weer monniken. Ik moet zeggen dat het één van de meeste geschikte plekken is die ik ooit bezocht.
Na een bezoek aan de bibliotheek wilde ik vertrekken omdat ik wou gaan eten. De monnik drong erop aan dat ik zijn voedsel (die ochtend met bedelen vergaard) zou aannemen. Ik was rond halftwaalf gearriveerd zodat ik hem onbewust van zijn middagmaal beroofd had. Dat hield meteen in dat hij voor de rest van de dag zou moeten vasten omdat theravadins geen voedsel tot zich mogen nemen na twaalf uur 's middags. Eerst protesteerde ik maar zag al snel in dat ik beter toegaf omdat ik hem anders beroofde van de verdienste (boeddhistische deugd) een vreemdeling te voeden. Zo'n ochtendlijke bedeltocht blijft in deze streken duidelijk niet zonder resultaat; ik kreeg rijst, groenten, 2 kleine cakes plus één grotere, nog een zoetigheidje en een  sinaasappel.
Na het eten hartelijk afscheid genomen. Hoewel het klooster over een behoorlijk stuk land beschikte waren er toch maar 10 monniken. Hun hutten stonden ver uiteen tussen de bomen, het was er lommerrijk, er vloeiden beekjes en overal waren vlinders. Naar het schijnt zitten er ook slangen en gibbons (een apensoort).


17/01/1975.

Three haiku

Standing near the shrine
viewing the white plum-blossoms
- felt the earth goddess.


Sea and green mountains
two stern-faced guardian statues
at the temple-gate.



The great ancient tree
a magnificent sculpture
in the red sunset.





Februari 1975. Kamakura en Tokyo.

Down the river

The little girl smiles shyly
and her brother wonders
I've got my red hat on
and the old man ponders
the clouds and the mountains
wind kissing my eyelids
on the mirrors of water
where the sun-jewels sit
as we go down the river.

There's gaps in the forest
and its blanket of green
the little girl sleeps now
and her small brother is keen
on caressing her as she dreams
of bright ribbons that look gay
and I think of my friends
I hope the feel OK today
as we go down the river

And your mind is bound to wander
when you're going places
to the past and to the future
and the old familiar faces
that shared your joys and sorrows
that were with you in the night
but I find now I'm at ease
and everything is quite allright
as we go down the river.


Januari 1975. Noord-Thailand, in de jungle nabij de Birmaanse grens.

Een bezoek aan de schrijver John Blofeld in Bangkok.

Vandaag een bezoek gebracht aan John Blofeld.
Hij betrekt een zeer gezellig geprefabriceerd Thai-stijl houten huis in een zijstraat van Rama IV Road, één van de hoofdverkeersaders van Bangkok.
We hadden een afspraak rond 11 uur 's ochtends en toen we afscheid namen was het al halfvijf in de namiddag. Een uitgebreid bezoek dus, en een levendige conversatie zonder vervelende stiltes of hiaten.
Ik schat Blofeld rond de zestig. Hij zei dat hij onlangs op pensioen gegaan was (I retired). Hij is vrij groot, lichtjes kalend met borstelige wenkbrauwen en een wilskrachtige kop, zijn stem is heel zacht en innemend en hij neemt zijn tijd als hij spreekt. Het onthaal was zeer gastvrij; dadelijk thee en nadat we enkele uren gepraat hadden werden we meteen ook op een lunch vergast. Noedels en gebakken rijst met warme Chinese likeur en ijsgekoelde koffie, daarna een groene pudding-achtige zoetheid die beter smaakte dan ze eruitzag.
Een zeer onderhoudend man met uiteenlopende interesses die echter ook het luisteren niet verleerd had. De kamers zeer smaakvol ingericht met thanka's (Tibetaanse religieuze rolschilderingen op zijde of doek), beelden, Tibetaanse tapijten, Japanse tekeningen, Chinese meubelen en vazen. Hij vertelde over het nieuwe college in Oelan Bator waar monniken worden opgeleid voor Mongolië en de Boeriat Sovjet-republiek. Ook over de schrijnen die men nog in elk Mongoolse huis (of yoert) aantreft. Op het altaar zie je daar vaak een boeddhabeeld(je) met daarnaast misschien een foto van Lenin. Ook hoe blij de mensen daar zijn met het kleinste boeddhabeeldje, al is het van plastic. Het boeddhisme is ginds blijkbaar helemaal niet uitgestorven.
Lama Anagarika Govinda (een kenner en exegeet van het Tibetaanse boeddhisme) was de vorige week nog bij Blofeld op bezoek geweest. Na lang aandringen van westerse volgelingen had de lama een LSD-trip genomen en dit was hem zuur opgebroken.
Blofeld vertelde ook dat er blijkbaar nog één taoïstisch klooster bestaat in Zuid-Korea waar de traditie nog volledig gevolgd wordt. Hijzelf had tot dan toe geloofd en ook geschreven dat het taoïsme volledig uitgestorven was vandaag.
Hij vertelde ook over een Engelse vriendin van hem, die boeddhistische non is, en die enkele jaren geleden in een huis in Dalhousie (Noord-Indië) logeerde dat vol naljorpa's (een uitgestorven gewaand soort Tibetaanse yogi's) zat. 'sNachts werd ze opgeschrikt door voortdurend gebons. Dit bleek het geluid te zijn van de in lotuszit op en neer wippende adepten die de meditatie beoefenen die tot levitatie zou leiden. Dus de naljorpa's bestaan nog, ook buiten Tibet. Hij nam aan dat ze daar in Dalhousie waren enkel gedurende de moesson, daarna verdwenen ze waarschijnlijk voor de rest van het jaar in de jungle.
Hij gaf me ook tips over pelgrimsoorden in Japan, waarnaar ik op weg was, en enkele wats (kloosters) in Noord- en Zuid-Thailand die een bezoek zeker waard zouden zijn.
De Nyingmapa's (de tweede oudste Tibetaanse sekte) visualiseren Dorje Sempa (een Tibetaanse godheid) blauw, ook voor de grote zuiveringsrite, terwijl de andere sekten wit gebruiken. Dit is erg technisch maar wie zich traint in het Tibetaans boedhisme moet 4 reeksen van 100.000 meditatie-oefeningen doen waarvan de tweede de Dorje Sempa-zuiveringsmeditatie is, vandaar de vermelding van dit voor een beoefenaar niet onbelangrijk detail.
John Blofeld toonde ons ook zijn altaarkamer met een verbluffende stoepa. De foto ervan staat ook in zijn bekende boek The Way of Power, over Tibetaans boeddhisme. De stoepa is een kleine 50 cm hoog en totaal verguld, terwijl de maan en bindoe bovenaan wit en rood zijn. Deze stoepa was aan een Tibetaan die naar India vluchtte toevertrouwd door een rijke familie die niet wou dat het kostbare kleinood in handen van de Chinezen zou vallen. De Tibetaan die hem meedroeg had opdracht gekregen hem gratis weg te geven aan de eerste persoon die ervoor geschikt leek. Deze uitverkorene moest aan verschillende voorwaarden voldoen: de stoepa mocht niet in een openbare tempel eindigen maar moest in een privaat schrijn komen te staan waar elke dag poeja (gebedstonde) gedaan werd, hoewel deze poeja zelfs niet noodzakelijk boeddhistisch hoefde te zijn. De stoepa mocht ook nooit verkocht worden en moest later nagelaten worden aan iemand anders die aan dezelfde voorwaarden zou willen voldoen.
In deze kamer hingen ook nog enkele interessante thanka's en schilderingen. Vooral een kleine chali (oningekaderde mini-thanka voor in een gebedsdoos (gahoe) die door Tibetanen aan de broeksriem of gordel wordt gedragen) van werkelijk uitzonderlijke kwaliteit trok mijn aandacht. Blofeld had deze reeds zolang (méér dan 30 jaar) in zijn bezit dat hij vergeten was waarvandaan hij kwam. Er hing ook een eigenaardige Koreaanse "charm" in rood papier (40 op 50 cm) waarin allerlei gezichtjes in rijen uitgesneden waren, zodanig dat ze alleen nog bij de nek vastzaten. Wat het juist was wist ook Blofeld niet echt.
Voor het altaar bevond zich ook een Chinees houten blok met klopper: het Chinees is een éénlettergreppige taal zodat men bij het reciteren van soetra's bij elke lettergreep een tikje geeft.
Hoog boven het altaar, bijna tegen de zoldering hing een Dorje Sempa yab-yum (d.w.z. in sexuele vereninging in lotuszit met zijn vrouwelijke tegenhanger). Hij was moeilijk duidelijk te onderscheiden. Dit was met opzet gedaan vermits er veel Thais op bezoek kwamen die helemaal niets met tantrisme te maken willen hebben. In het theravada-boeddhisme is geen plaats voor de transformatie van de sexuele energie via yab-yum en ze vinden mahayana-boeddhisten sowieso al extreem genoeg. Blofeld had ook alle afbeeldingen van "wrathfulls" (de zogenaamde "boze" goden die dansen op lijken of bloed drinken uit schedels e.d. Dit zijn transformatie-krachten die veelvuldig gevisualiseerd worden in het Tibetaanse boeddhisme) doelbewust verwijderd om discussies en misverstanden te vermijden. In verband met dit wantrouwen en onbegrip tegenover mahayana was het voor Blofeld de stelregel dat een mahayana-boeddhist, en zeker een tantrist, zich in theravadinlanden onopvallend moet gedragen zonder aanstoot te geven (dat dit makkelijk gebeurt zou ik enkele weken later ervaren bij een door Blofeld aangeraden bezoek aan het Noord-Thaise wat Oumong). In dat verband betwijfelde hij ook of alles wat Chögyam Trungpa momenteel in de States uithaalt in zijn geheel gezien wel zo bevorderlijk is als we de situatie beschouwen als die van een vreemde godsdienst in een nieuw land waar men er vooral moet voor zorgen geen voedsel te geven aan latente vooroordelen. Toch lachte Blofeld hartelijk toen hij de anecdote vertelde van Allen Ginsberg en Baba Ram Das die na een dronken nacht met Trungpa respectievelijk geschoren en geknipt ontwaakten.
Het hele bezoek verliep in een zeer serene sfeer. Deze man had in zijn ogen iets van die totale vriendelijkheid die ook uit de ogen van de grote rinpoche's (Tibetaanse hoge lama's) straalt, de zachteid van het mededogen.
John Blofeld heeft een aangenomen Thai dochter van dertien jaar. Als dat niet het geval was geweest had hij zich liefst een kleine cottage gebouwd nabij Samye-Ling (een Tibetaans centrum nabij Lockerbie in Schotland) om daar zijn oude dag te slijten en het na zijn dood aan Samye Ling te schenken. Hij wil het Thai-meisje echter niet uit haar vertrouwde milieu wegrukken om er een halve Engelse van te maken, dus blijft het Thailand voor hem.
Hij sprak ook zijn bezorgdheid uit over het feit dat mahayana tegenwoordig al eens gepresenteerd wordt ( en dat door sommige lama's zelf) als een stelsel van moraliteit. Dit heeft voor sommige westerlingen die nog vers uit de christen-dualiteit komen soms zeer vreemde geestestoestanden voor gevolg. Zo nemen ze bijvoorbeeld geloften om pas later te beseffen wat ze inhouden en dan weer af te glijden in oude schuldgevoelens en dergelijke.
Toen we uiteindelijk terug op de drukke Rama IV Road stonden besefte ik dat dit één van de boeiendste bezoeken was geweest die ik ooit bij iemand had afgelegd.



11/1/1975. John Blofeld (1913-1987) was een Engelse schrijver die vooral taoïsme, Chinees en Tibetaans boeddhisme behandelde en op die vlakken ook als authoriteit gold. Zijn autobiografie The Wheel of Life
is een aanrader.

Bittersweet Lady

Ah woman you burn me up
ah woman you burn me out
ah woman you're tearing me apart
ah woman you break me down
ah woman you build me up
ah woman you drive me up the wall
  but I can't say that I've had enough
  no I can't say that I've had enough

ah woman you take me up
ah woman you put me down
ah woman you send me through the sky
ah woman you get me high
ah woman you make me drunk
sometimes you make me wanna cry
    but I can't say that I've had enough
    no I can't say that I've had enough

        ah but it's really hard
        to spend the day or
        spend the night
        with anyone
        that's never looked upon
        the beauty you are
              jewel of the days
              you're like thread of gold
              spun through the hours
              shine on from within
              jewel of the days

           bittersweet lady
           you know I can't hold you
           oh I know
           nobody can.
   

Eind 1974. Londen (Angie)

Peace in our time

Shall we kill them ?
shall we shoot them ?
shall we burn and
loot in town then ?
or shall we love them
win them over ?
could you love them
win them over ?

I know we've been fucked over an deceived all along
we've always been shat upon,cheated, defeated, all along
and of course it's all our own doing
but that don't seem to matter today
we all know it's all of our own making
but that don't seem to matter today

      when the shit hits the fan
      and when push comes to shove

Should we hate them ?
should we fear them ?
should we dread'em
not go near them ?
or should we yield and
even shield them ?
from their madness
their crooked sadness ?

I know we've been let down, crushed and frightened all along
we've always been frustrated, debilitated all along
and as we wronged it we could right it
but that don't seem to work today
yes as we lost it we could find it
but that don't seem to work today

     when the shit hits the fan
     and when puch comes to shove

         massive chorus: oh for
                                  peace in our time (3x)
                                  in our time


1974.

The saints

Every morning the saints passed my door
I'd say it's not enough I do want more
but then one day I learned about that other shore
a feeling I had never had before

When next morning the saints passed me by
each one of them stared probing in my eye
my heart was light, but ooh my throat was dry
it felt as if I would have to lift the sky

When at the break of dawn I left with them
I wasn't yet a flower, just a stem
I was aware of how I'd have to grow
but then ooh, my lord, you know those things go slow
but then ooh, my lord, you know those things go


1974.

Fever

I was in a fever
I'm in a fever now
my fever wasn't god-sent
it was man-made
and the angels
would pass me by
    saying
    god doesn't want someone like you
    god doesn't want someone
    who is always on the run
    god doesn't need one more like you
    his place is full of fools
    like you who just spoil the fun

When there's none of it
I can do without
but when there's some of it
I take it all
and the angels
would look askance

    refr.

               he's busy abdicating
               busy abdicating
               he's busy abdicating
               or laying low
               somewhere
               or playing dead.


1974. In 1987 door Ludo Mariman als demo opgenomen. Kwam nooit uit.

Days of autumn

I wake up every morning
with a curse upon my lips
I tried to walk my own road
but I fell and broke my ribs
       I look to see the pale light
       say oh god another day
       no work to do and I can
       neither stay nor go away
I watch the grave-yard with its
tombstones and its trees all bare
if anything should happen
it is bound to come from there
        the living all look dead
        so it's the dead that needs must live
        we've got great trouble coming
        and there's no one to forgive

              no smiles for the sad clown
              but he gets his share of frowns

                     he may fly into the sunset
                     try to climb its copper horse
                     but the house
                     of the lords
                     is locked

I really tried to make it
but it seems it was too hard
'cause sadness came and once more
it just took me off my guard
         just moving in a circle
         no one, nothing draws you out
         'till there's no choice but dying
         with a whimper or a shout

                  no smiles etc.



1974.

Pre-dawn flight

Dawn creeps up behind my back
flying home again
been away a long long time
going back today

      seen so many people fighting
      elbowing their ways
      through their days
      and through the pipe-dreams
      flying home again

morning glistens on the big wings
of the metal bird
seen so many untoward things
felt so often hurt

     going back to friends and lovers
     ain't it good to know
     wherever I go I can return and
     feel the same old glow

I've been up the high hills 'neath
the shiny snowy peaks
I saw the witches dancing and
I got drowned in their shrieks

     I saw a thousand beggars
     while looking for the saints
     in a country know for holiness
     it felt all so quaint

and now as I come back again
I feel I love the lowlands
with slow mist on moist meadows
and the black crows in the sky
black crows in the sky


I'm going back
home again
yeah
flying home again
flying home again



1973. Vlucht New Delhi-Amsterdam met An.

De vrouw, de pelgrim en de meiboom

De vrouw beluistert schuw
de nacht, het donker schooien,
en verbeeldt zich veiligheid
in rumoer, lawaai en leven,
catastrofe en katharsis.

Vindt zij rust nabij de kaarsen
die schemer zegelen en ijken
met geveilde hunker en
formules die dooddroog
de mens, zijn leed, vertalen ?

Komt vannacht een pelgrim langs
vanuit de duisternis, de test
van ijzel, slagregen en hagel ?
Speurt hij naar het spoor der jaren
als een leger op maneuvers ?

Hier is niemand, hier is niets,
zelfs geen klopgeest, enkel vadsigheid
die groet vanop de pui, breedvoerig,
van een herenhuis waar zelden
in de meiboom wordt geloofd.


1987. Gepubliceerd in Deus ex Machina nr. 57, 1991

Wees

Een wees op zwerftocht, medemenselijk
in dit land op zoek naar waarden
doorheen de foltering der dagen,
vindt in mist, half zonbeschenen
sporen van de steen der dwazen.

Hij walst verheugd, verblind, over de snelweg
en wordt door excellenties in exquise wagens
achteloos haast overreden.

De wind geselt de transen en de torens
van kathedraal en kerk, van het paleis
en het gras blijft groeien dagelijks
als de ronk en roem een ruïne worden.


1986.

Flessen

Hij zag wel wat in medelijden
- met zichzelf vooral -
en vaak met vrienden die niet vroegen
of gaven om zijn schouderklopjes
per retourpost terugverlangd.

Toch zag hij soms de kans
een standbeeld op te trekken
met woorden die hij waardig wist
verwondering te wekken
bij jeugdwerkers en leraren
die, rusteloos als het hen siert,
naar relevantie zoekend waren.

Ook had hij nauwe banden met veel flessen
zodat zijn ochtenden wrang zinderden
na een dorst door niets te lessen.
Zou hij posthuum gelauwerd worden,
zijn verleden had een toekomst.


1986. Gepubliceerd in Deus ex Machina nr. 57, 1991

Got to run

Say how long would it take you
to build a star ?
if wednesday afternoon,
free from school
I'd come to lend a hand ?
Well she said
I don't know
but we might try

    even when I talk to you
    I'm just falling apart
    not like when I first knew you
    I gotta run
    I gotta run run run

How can I ever step out of
this burning pain ?
when every door and gate
's locked and shut and
madness reaches out
well she said
I don't know
but don't lose heart

   there's  storm on the ocean
   there's a wind in the hills
   there's a hurricane brewing
   we gotta run
   we gotta run run run




1972.

Save yourself

So you want to change the world
go change yourself !
and if you've got it made sometime
look at something else
save yourself

   if we could only give ourselves away
   we wouldn't really be like christians
   if we could give ourselves away

So you've got a friend somewhere
that don't know where it's at
things are really heating up
it'll get much worse than that
save yourself

     if we could only live the love we know
     we wouldn't really be like buddhists
     if we could live the love we know

so you've got a pain in there
and you don't know what to do
take a trip around the world
or go and see Polly Magoo
save yourself

     if we could only break thru' to our own truth
     we wouldn't really be like marxists
     if we could break thru' to our truth

repeat first verse

     if we could be the heart of evensong
     we'd stop being just like tourists
     and we would finally belong



1972.

Dig your own grave

Dig your own grave
nice and sweet
and make it cosy and neat

supermarket madness rules
television hatred sounds
newspapers think we're dumb fools
radio rot goes the rounds

     This may be quite allright
     for you but
     as for me I don't
     get what it takes to love

Prepare your own fall
one and all
lemmings you run to the call

air-conditioned dreams you get
while you make love to your car
pre-conceived thought-schemes you bet
and peace and plenty are far

refr.

    the eyes of our angels are all
    bloodshot with fright every night
    we can only look, never see
    we listen but never hear
    the well is still there I can see
    but people no longer drink here

        refr.


1972.

She loves easy

My little one lies sleeping
dreaming of her star
her life is simple
she loves easy
but how different I am
torn and tormented
pain deep in my heart
my head exploding

She never asks how of why
she whispers warm and
she's contented
she gives ample
but look at what I feel
so hard to reach out
anxiety's eating me
my nerves like bare

She left where she belonged
to share my day-dream
doesn't she wonder
where it's gone ?
now look at my confusion
anger and greed
self-pitying delusion
my head exploding

She loves easy (3x)


1972. (An)

Living with the master

The light softly lingers and yet the day
it silently sighs and then passes away
we live in the mountains and from my window
I watch the gloom spread in the valley below

on snow with its gold rim far up above
the strange gods of old dance and later make love
there's eagles a-gliding like ships on the wind
and the slopes full of marigold, lilies and mint

      living with the master
      living with the master
      time and space
      and all humankind
      reflect in his body
      his speech and his mind

I climbed to the house one day early at dawn
the mirrors of dew were spread out on the lawn
and tho' I's kept waiting for quite a long time
god how could I mind as I's feeling so fine

I watched as the gold of the sky and sun
was coming together in heavenly fun
I don't know for how long I sat there enthralled
until his voice diamond-hard called

       refr.


the man on the terrace, his body a rock
now leaves all doors open you don't have to knock
he has what you need and he doesn't hold back
you ask for a purse and he gives a full sack

at noon all is bright as I walk in the hills
my heart satisfied and each sight is a thrill
I'm on my way home and I know I'll arrive
with a body of feathers and a mind like a knife

    refr.


1973. Darjeeling (Kangyur Rinpoche)

Stranger's song

I ask in a tongue that you'll never understand
but my heart just like yours obeys the same command
I ask for protection and love from your life
the same I will give you, and so will my wife

we came here as lovers, we came here as friends
you stand on your own ground, yet serve the same ends
our rings will adorn you, your lace we will wear
in wars and traditions, in circles and squares

now I want to watch you all through the years
for despite all distances I've always known you near
and as time passes then someday maybe
I'll forget 'bout looking so I can see

our bodies seem burdens, our heads feel like hell
and everyone insisting there's a heaven just as well
but these are just pictures in cold shiny frames
and if I just see you, I'll be rid of my names


       and if I see you
       I'll lose you no way (2x)


1972.

Fly away

The ship of the moon
we can't laugh at it no more
the bark of the sun
we can't hear it anymore

     we know the price of laughter
     but we don't reap the joy of tears

Sing a song for you
from behind your black back-door
I may whisper I may sigh
I may even get you high

     all the others have their guesses
     but I think you'll understand

           and one day I'm gonna fly
           away ... far away



1972.

I've been waiting

Say do you know someone
who'd love me kindly and take me in
not treating me like a child
but seeing me for what I am ?

Can you give me her address friend
and does she know a trick or two ?
say has she been good to you
and would she understand someone like me ?

   Say do you know someone
   who helps the lonely ones
   when they're down and out
   takes them in from the rain
   and knows what it's about ?

Would she take me by the hand
would she always understand ?
say I've been waiting
I've been waiting
I've been waiting for someone like you
to pass my door and stay
I've been waiting for someone like you
to pass my door and say
hey baby
take me for a ride
on your feathery bed
and it ain't that hard




1973.

Here's to you

And here's to you
early riser
and here's to you
low-down flyer
fall down to earth (2x)
and it's lonely

many's the time
I saw you riding
many's the time
I caught you hiding
come down to earth
and I guess it's lonely

     what a different place the world would be
     if everybody got off everybody else's toes
     and if we can't share each other's joys
     we might at least share each other's woes
     so I light my cigarette off a totem-pole
     and walk away in the rain, sweet rain
     I won't be caught in yet another hole
     god I swear it won't happen again

repeat first verse

  and I guess it's lonely
  you got someone to care for you
  but do you care for her ?
  yes, lonely



1973.

Song for the Lady

The Lady died in bed
and the bells call out the hour
and from her head to her toes
she's covered in flowers

a hospital arrest
when she could still recover
made sure she found no rest
so we lost a perfect lover

    and Billie was a miner
    digging deep for purest gold (2x)

She was a black girl in a white band
living on rain-cheques and tears
men didn't understand
her sad loving and her fears

       refr.

            pick up any sea-shell
            listen to the wind
            the tugging at your heart-strings
            the endless noise
            is time repeating time
            in the Lady's voice



1987. Uiteraard voor Billie Holiday. In 1988 werd het de b-kant van een single van Jan V. and the Catalog (a-kant: Carry on), EMI records.

Carry on

I went down to the station
I was wearing a frown
I got no consolation from you
just a cardboard crown

we went up to the platform
and you kept your voice low
you made your reservation
and I had nowhere to go

       and your train is leaving
       your train is gone
       your train is leaving
       and I've got to carry on

you sat down at the window
started reading a book
the train pulled out, I was waving
but you didn't bother to look

       refr.


1987. In 1988 uitgebracht als a-kant van single door Jan V. and the Catalog (EMI records)

The late, late blues

Mean streets and the folly
of being just partly dressed-up
with maybe half a place to go
where the women are all messed up
and the men mean next to nothing
so no one's putting out
turning cartwheels 'cross a dream
that explains what we're about

Someone's from the Gold Coast
and he's got a wish for when
all the whips are burried
and no planes come swooping in
but the silence on his western front
is badly broken by the wind
of bankers down with heartbreak
'fore the cross-eyed indian's squint

           love's got me lonely
           love's cut me loose
           love's got me tossing
           got me turning in the blues
           in the late, late, late, late blues

did I really know you then ?
once when you didn't have no twins
when the rooms were sad and lonely
but the glass filled to the brim
with aspirations burning brightly
in the twice-cursed neon light
and the song that  I was singing
never sounding quite allright

so now it's drama out there in the moonlight
where the uni-coloured strut
where the unifomed hatch their egg
of bitter lovelorn smut
time is near for the beheading
with all the easy women out
at the edges of the stage
all the run-down cripples shout

          refr.


1979.

No keeping me away

I know it's late
and I shouldn't be calling
you told me many times
what a hard life it is
but the black angel's crawling
around the house again
and I'm alone

I know it's late
say, did I wake you up then ?
well I was just wondering,
are you alone ?
there's a big moon rising
but it's hidden way
behind the clouds

        Oh I know you've got your business-men
        with their cars and credit-cards
        oh I know you've got your sailors drunk
        with their arms just like tree-trunks
        all tattooed like comic strips

                but aah there's no keeping me away (3x)
                from your door (2x)

          Oh I know you've got your gypsy love
          talking tough and acting rough
          oh I know you've got your sweet young boys
          their innocence is just another toy
          all dressed up to go and bathe
  
                   refr.

repeat first verse


1975. (Tania) Op muziek gezet en opgenomen door Jan V. and the Catalog. Niet uitgebracht.

Splitting apart

If you are to open my heart
you've gotta tear it apart
yes you wanna get close to who's near
but it could take you too far

           come on down
           turn around
           to heaven

If I am to take you to task
too many questions to ask
come on  let's get out in the sun
bet it ain't too hot to bask

           refr.

                      I saw your ships a-sailing
                      with the white foam trailing
                      and the Sirens wailing
                      but I was on the bus
                      that's how things are with us

I'd hold you and like grass you would yield
to get under my shield
harvest time, running horses and dust
hanging over the fields 

            refr.


an empty house like a broken machine
I don't know where we have been
sun is hot, painting pictures in blood
I wish I'd never had seen

          refr. 1 + 2

1977

Frightened of the light (The circus is in town)

The circus is in town
but I'm afraid it's gonna burn
the tied-rope walker dances
but things may take a bad turn
the fire-works explode
and my daddy's strong and tall
but staring into the night
I know, even he is bound to fall

Must be 'bout ten years now
that we dream of being stars
in fantasy trying to
be so much more than we are
our hearts are like coffins
burning on a bloated sea
yes we have always been
barking up the wrong tree

          we grew up worried
          we grew up frightened of the light
          we grew up worried
          we grew up frightened of the light

wait for good times to come
but that don't work by my lights
we lose them 'fore we win them
by praying for them every night
I used to sing my lines
to stear clear of too much pain
but I can't pull the trick now
my blood's turned into ice and rain

           refr.

               coda: the circus is in town
                        but I'm afraid it's gonna burn


1976.

Everytime when I come home (it's winter)

Everytime when I come home
it's winter
the summer that I thought would stay
it withered

       Send me up in the blue blue sky
       fly me low or fly me high
       do it tonight

Everytime when I come home
it's winter
the aftertaste of sad adventure
's bitter

      send me underneath the earth
      speak your line, say the word
      do it tonight

              'cause I'm looking at a man
              and he's looking like a corpse
              I'm feeling like a tortoise
              I'm feeling like a snake
              it can happen any day now (2x)
              it can happen any day hey hey hey

Everytime when I come home
it's winter
I hear you speak, you do not cry
you whimper

        take me on a journey far
        where madness is a falling star
        do it tonight

Everytime when I come home
it's winter
the pain I thought would go away
still lingers

       take me past the rainbow dear
       any place that isn't here
       do it tonight

                 refr. 2



1975. Kyoto.

Silver earrings

Judas stands near you and me
he strokes my hair and moves aside
Jesus thought he'd make us free
to take the whole world in our stride

then he went and with the wind he sank
down into his own eternity
 
         silver earrings
         and dainty things
         something like a shiny speck
         in the shadow of a neck

no one taught us well and right
how to shed our pearly tears
that fall and feed the tree of life
to rid ourselves of shame and fear

we hide inside our frozen dreams
our pride encompasses the whole wide sky

          refr.

1976.

Daddy keep up

I went to see the show
as my kids wanted to go
I'd rather put my daughters in a convent oh you know

the singer looked so weird
he was all eyes and beard
the people there went wild and then I got my white shirt smeared

the guy pulled down his pants
a sea of reaching hands
oh really god, please help me, I just cannot understand

          there's been a time
          I was important
          now they shove me aside
          saying it's OK, we're mutants
          I can' believe it
          I just can't believe it
(parlando) I remember the war, I remember the fighting
                 the country overrun, they took our town and Hitler rolled in astride his tank
                 I remember the fires, I remember the bombs and the fear and how that stank
                 but you weren't there and now you don't care
     
          can't you go slow
          I wanna know



1973.

Drop your load

Ain't got no distractions
on a lonesome road
can't get satisfaction
before you're much too old

        drop your load at the roadside
        sit down watch the last bird glide
        drop your load at the roadside
        and don't think of what's become of you

you've bought a big fine house and
it burned down and you cried
my cat's just caught a mouse and
he looks quite satisfied

            refr.

you've lost the rain and snow and
the cry of beast and bird
we don't know where we go and
it's all too much for words
    


        refr.


1973.

Water

Water on the window-sill
water in the sky
feeling tight and hypnotized
by the nameless lie

water on the window-sill
water in the trees
dark-eyed lady dances dead
makes my very blood freeze

       I've been walking with you
       walking with you
       I can't say
       I've had enough
       I've been talking to you
       talking to you
       I must say
       the going's rough
       (on me)
       save me darling (3x)
       from the cold


water on the window-sill
and I wonder how long
I must stare into the twilight
trying to find a song

water in the red-rimmed eyes
water on the grass
don't want how's and I don't want why's
they're one great dead mass

       refr.


1974.

Riding the tide

Look at all the happy people
standing by their door
look at all the happy people
never wanting more
than what fills the river
flowing from their hearts
than what fills the river
of which they are part

    Riding the tide
    like any bride
    no fear, no use in feeling bad
    'bout losing things we never had
    riding the tide (2x)

Look at all the ships at anchor
rocking in the wind
look at all the ships at anchor
taking every hint
from the breeze that carries them
in its frantic moods
from the breeze that carries them
past the book of rules

    refr. 

Look at all the happy people
standing by their doors
look at all the happy people
never wanting more
than what fills the river
flowing past their doors
than what fills the river
from which they come forth

   refr.


1977. Heette eerst Valkyrie, werd licht gewijzigd in 1988 en is track 4 op Ludo Mariman's CD They say uit 1993. Verscheen ook als single met Somebody's waiting als flipside. (Donor Records and Publishing)

Lady of the moon

Lady of the moon
have you drawn up your chart
what does it say today ?
what will you do today ?
well I bet it ain't the same as yesterday

Chariot of the sun
seems you lost a wheel
could you ride today ?
or will you just hide today ?
or will you wait untill the pain just melts away ?

              what I don't get from you know
              I will get later
              she said, and god I wish
              that later could come soon somehow.

Bodies in the sky
same as you and I
where could we go today ?
now that there ain't no way
well I gues it's a sad smile and then goodbye

Lady of the moon
may your days be blessed
may you find happiness
never know loneliness
may we meet again and please each other then

                 refr.


1975. Kyoto (Barbara Rees)

Breakfast in a ruin

You servant of god
your threat is your throne
you hand me your prayers
and I took'em home
put them in the ice-box
and froze them in cubes
showed them to my love
but she didn't look up

              nothing doing
              nothing doing
              breakfast in a ruin

you party-line man
you sing a strange tune
you hand me your books
and then very soon
I put them in water
and it turned into blood
my love said it taught her
to live with no crutch

              refr.

You masters and slaves
you heroes and whores
five minutes to twelve
no time anymore
my love wrote a sad song
and she threw it in the sea
and it cannot be long
'fore it's washed home to me

           refr.


1975. Kyoto.

Full moon (and a queen)

The bridge is made of granite
and your heart is milk and spices
and I don't seem to be able to stand it
whoop it up now
you're an angel

The moon is a silver searchlight
and my eyes are floating lanterns
there's no need for us to get uptight
whoop it up now
I'm a stranger

           full moon like an eye
           full moon like an eagle
           full moon and a queen
           enough to make you cry
           oh, well I want you

Take a bath in sweet sweet honey
come to me, I'll lick you clean
you're the nearest thing here to a queen
whoop it up now
you're a churchbell

The secret is in the riverbed
your smile is a sweet lagoon
all promises are toy-balloons
whoop it up now
I'm a windmill

             refr.


1975. Kyoto. Songtekst. Door Ludo Mariman op muziek gezet voor zijn CD Milk en Spices uit 1995 (die titel is een citaat uit dit nummer)

I come to you

I came to you to see if it was real
the confusion and the mystery I feel
I came to you to see what I could steal

She sat me down but said "don't think you can stay,
you've bought too much and I don't think you can pay"
I muttered but could not begin to say

        When my heart is broken
        and my spirit's going down
        I come to you
        I come to you
        just to see
        what you can do.


1975.

Belgium

I took a flight into Brussels
but I didn't dare to get off
when I saw their fat faces
I grew afraid of the cops
standing in a line
their machine-guns well shined
   
       but it's my country
       and it's my home
       it's still my country
       Belgium

you buy a farm and you think
I'm sitting pretty right here
but then the next thing you know
they'll build a speedway right near
and it ain't getting better
a promised land for go-getters

        refr.

better not do as you feel
best to fit in the machine
don't dance too wild, jumpt too high
boy you better keep your nose clean
go to church, clutch your hanky
or vote for more hanky-panky

       refr.

the Dutch keep saying we're dumb
and that we're Europe's worst joke
they may be better off now
but that ain't no reason to poke
fun at our plight
'cause though nothing is right
  
       it's still my country etc.


1976.  Met Den Toestand live uitgevoerd in voorprogramma The Damned in auditorium Paul-Émile Janson te Brussel in 1977.

Blesséd be the days

Sometimes when the sun is out
and spring is in the air
I feel the chances are good
that I'll meet you and you'll care
I'll roll my old life up in a ball
and bury it ten foot deep
and walk away and leave it
in the local spirit's keep

Every song I'll ever write
I know you'll guide my hand
to lay it down so I can
slowly come to understand
the past is dead, the future's naught
they're floating in the breeze
that carries them beyond the river
where all feelings freeze

You won't ask me whom I've been
and I won't know your name
how old you are, how bold I am
and how and whence we came
it will be all the same to us
and blesséd are gonna be the days
and we there to embrace them and
then never to part ways.


1976.

Love's one step on

Have you seen your beauty
squatting in the dirt ?
have you seen the blind man
adding up your colours
for what they're worth ?

Have you seen your good friend
with his hands in your bag
have you seen him grinning
taking out and folding
your bloody rags ?


             Pain is a business
             like Easter and Christmas
             I gues I went broke
             for I wept as I woke

             Jealousy traps you
             its cunning is fake
             love's one step on
             but so much harder to take

have you heard the good news ?
the pope has just gone mad
got drunk with Chairman Mao
but then they just said "Ciao"
and still felt sad


Have you heard the flipping
of the mailbox-lid ?
they felt they had to stop all this
so they were serving notice
to the P.R. Kid

           Pain is a business etc.

           Power-trips trap you
           their cunning is fake
           love's one step on
           and so much more fun to make.


1976

To the end

Oh how often did I run
with near-solutions in my hand
always frying like the sun
in the things I'll never understand

yes I'm walking in a mist
first wanna stay, then I gotta go
my thoughts always just a twist
away from being in the know

I see you and you're not that far
you're just passing through your pain
seeing how lonely we all are
on our own till our very last day

            it's so cold
            when you're just your own best friend
            when your love
            won't get sold
            yes you've lost your way and
            you're rolling to the end
            to the end


1976.