Een wees op zwerftocht, medemenselijk
in dit land op zoek naar waarden
doorheen de foltering der dagen,
vindt in mist, half zonbeschenen
sporen van de steen der dwazen.
Hij walst verheugd, verblind, over de snelweg
en wordt door excellenties in exquise wagens
achteloos haast overreden.
De wind geselt de transen en de torens
van kathedraal en kerk, van het paleis
en het gras blijft groeien dagelijks
als de ronk en roem een ruïne worden.
1986.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten