vrijdag 14 april 2017

Bezoekster

Een vriendin die ik lang niet gezien had kwam langs. Ze wist zelfs niet dat ik januari en februari in het ziekenhuis had doorgebracht. Ze zei geschokt te zijn dat ik er zo slecht uitzag. Ikzelf zie elke dag een oude man in de spiegel maar merk geen verandering. Zij dus wel en ze bleef dat maar herhalen. Toen ging ze over op euthanasie en dat ik vroeger toch altijd gezegd had dat ik bij problemen er een einde zou aan maken. Ja maar dat was toen, nu is het te dichtbij en wil ik nog eenmaal de lente en de zomer zien, ik ben er niet klaar voor. Ze zag dat ik moe werd en vertrok. Ik denk niet dat ze ooit een carrière in de diplomatie moet nastreven. Over de lente gesproken, in mijn groene gemeente barst die nu helemaal los. Straten en parken die tot voor kort schraal en troosteloos waren breken nu open in een lieflijke aanval van levenslust en pril groen. Je zou een dier willen zijn en  in die bomen klimmen om dat frisse groen op te eten. Wat een pracht toch elk jaar