Alzheimer

Alzheimer

Ik was eens te meer in het rusthuis op bezoek bij mijn Alzheimerende moeder die haar gewone vragen stelde:
- Woon jij hier eigenlijk in de buurt ?
- Ja, achter de hoek
- En heb je werk ?
- Ik ben op pensioen, moeder....
- En heb je een vriendin, dat zou toch gezellig zijn, in plaats van altijd zo alleen.
- Nee, dat komt er niet meer van.
Maar nu ging ze naar een nieuw octaaf:
- Had jij geen familie in Holland ?
- In Holland ? Nee.
- Ah zo, ik dacht via je broer (die ik niet heb) of via je vader of je moeder ofzo...
- Maar JIJ bent toch mijn moeder, komaan zeg !
Er verscheen een wonderlijke glimlach op haar gezicht;
- Is dat waar, nu ben ik echt blij. Gij mijn zoon, wel wel wel, hoe goed.

Begin er maar aan hé !