Jij hebt op mij geregend
toen ik niet kon schuilen
je was de lucht boven een steppe
verteloos en vol valkuilen
en hoe behoedzaam ik ook sloop
ik struikelde en wilde huilen.
Maar jij was natuur, onschuldig
wreed en lief, dus protest is nul en
jij was neutrale neerslag, regen
en ik schuw het schuilen.
Nu alles leeg en bitter is
zou ik mijn onmacht willen ruilen
voor dood, het eind van ergernis.
1986.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten