Met vreesachtige billen
een bed besluipen
en breedvoerig dromen
van onmacht en amechtigheid
de steen van het verleden slijpen
uit het slijk der wijzen
dat de stem der aarde niet verstikt
nu jij een vrouw alleen bent
die zenuwtrek en rimpel
als fantasieën opbouwt naast
spoorwegstations met trage treinen.
november 1985
Geen opmerkingen:
Een reactie posten