Een oude hoofdstad
van een gloednieuw land
dat toch zijn jaren niet kan tellen
hoewel zij hier stokstijf te boek staan.
Papieren lantarens vol bijgeloof
- of is het hoop die daar nog glanst ? -
en bliksems van neonlicht
in een rivier die eens de grens was
bij de heuvels in het oosten.
Hier was ik en ben ik,
hier keer ik steeds terug,
zoekend naar niets dan vriendschap
geld soms ook en de afstand
van wat mij alle dagen toevalt
in het land dat eens van mij was
voor ik hierheen kwam zonder doel.
Oct. 1985. Kyoto. Het zou helaas mijn laatste bezoek worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten