Sinds ruim achtendertig jaar
dus meer dan dertienduizend dagen
heb ik blind en klauwend
volijverig mijn eigen graf gegraven.
Nadat alles mij jou schonk, en dan ontnam
wil ik, wanhopig, daarin rusten
in de zwarte stilte van het niets
voorbij jouw lichaam en zijn lusten
die vredig mijn thuisland bakenden
maar ik die in mijn handwerk dood wou zijn
moet in dit graf nog verder leven
tussen wormen, maden en de pijn.
Ja, de aarde is een kwade hand
de lucht hierboven ademt lege nacht
de wind draagt stof en stank aan, waanwijs
is zijn evangelie, zijn wachtwoord; ezelsdracht.
1988.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten