Hier, waar het bijna platteland is
heerst de stilte als een luchtzak
meetkundig boven gras geschetst
zacht zoemend als Walpurgisnacht.
Hier drink ik alleen, en schrijnend
toast ik wrang de vriendschap
met haar driest en diep vertrouwen.
Een dromer, gedachtenpooier
in iets wat hij extase dacht
ijlde psalmen aan zijn Moloch
en verkild gaf ik hem raad
de andere dichter beefde
beklemd als hij was
door voormoederlijk leed.
Het celebreren van consensus
betaamt toch deze dichters
- gewetenloos zonder censuur
dispuut desavoueren
voor intensiteit.
1986.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten