vrijdag 10 mei 2013

Adieu Annelies

Adieu Annelies
 
In 1985 had ik een kortstondige verhouding met een veel jongere Nederlandse vrouw. De laatste nacht dat ze bij me bleef slapen weende ze stilletjes na het vrijen. Ik wist niet hoe daarmee om te gaan en vroeg haar niet naar de reden van haar verdriet. De volgende dag brachten we samen door maar ze heeft me later nooit willen terugzien op erotisch vlak. Enkele welen later begon ze een verhouding met een zware cocaine-gebruiker en daarna, toen ze weer naar Nederland ging werd ze junkie en ook junkie-hoer, ze sukkelde van afkick naar behandeling, hervallen en terug... enfin een miserie tot en met die jaren aansleepte. Een kleine tien jaar later kwam ik haar tegen op het terras van een bekend Anrtwerps café en we raakten aan de praat en gelukkig was ze dan in betere doen en afgekickt. Toen ik haar besmuikt vroeg waarom ze die bewuste nacht geweend had kreeg ik een echte schok, ik had namelijk gedacht dat ik haar egoïstisch behandeld
had en bij het vrijen enkel aan mezelf had gedacht maar het tegendeel bleek waar; ze zei dat ze zo'n negatief zelfbeeld had en dat ik haar zo teder behandeld had dat ze dat gewoon psychologisch niet aan kon, ze kon die tederheid niet aan net zoals mijn liefde en affectie voor haar en dat ze daarom met mij gebroken  en zich in de junk gestort had. Ik ben toen bijna ingestort want zoiets verzin je niet en wij beloofden elkaar één liefdesnacht om het goed te maken. Dat is nooit gebeurd omdat ze een vriend tegen kwam met wie ze het wél kon vinden , nu sinds jaren. Vandaag kreeg ik verschillende telefoontjes dat ze gisteren gestorven is aan kanker. 'Gelukkig was die zo virulent dat ze blijkbaar binnen de week gestorven is, een geluk bij een catastrofe. And so the story goes. Sweet Annelies