Murakami


Een twintigtal jaren geleden leerde ik het werk van Haruki Murakami kennen in Engelse vertaling en ik was er onmiddellijk weg van omdat het zo'n andere stem was dan die van de gangbare Japanse literatuur waarmee ik erg vertrouwd was. Na in Japan gewoond en gewerkt te hebben heb ik toch zo'n vijftal strekkende meter Japanse literatuur en Japanologie verzameld. Via mijn antiquariaat kon ik als het ware campagne voeren voor Murakami's werk dat ook in het Nederlands begon te verschijnen. Helaas begon sinds Kafka op het strand bij mij een beetje weerzin op te treden tegen het magisch-realistische sausje en een aantal goedkope trucs. Hetzelfde gevoel had ik bij de grote trilogie van enkele jaren geleden: geschreven met coulant meesterschap, dat zeker, maar waar ging het eigenlijk over ? Ik merk dat ik graag heb dat een boek mij bouleverseert, liefst nog mijn leven verandert of mij iets bijbrengt over de grote menselijke thema's en drijfveren. Ik las nu net de laatste Murakami en gelukkig was het niet surreël maar toch had ik achteraf het gevoel dat het echt geen verschil zou gemaakt hebben moest ik het boek nooit gelezen hebben. Een goede vriend en zeer belezen man echter zei me dat Murakami lezen hem in een betere wereld bracht, meer zelfs, dat hij het gevoel had er een beter mens van te worden. Daar moet ik nu over nadenken.