Zoals Claus zag ik de billen
van vele Gisèles
in vele Mocambo’s,
was dat noodzakelijk ?
Jawel, het moest.
Ik zag hen dansen
liet hen drinken
hing aan al hun lippen,
en dat moest, oh ja.
Tussen tijd en eindeloos
tussen plaats en bestemming
liggen, lonken, slaan en zalven zij
en ja, dat is noodzakelijk.
Nu valt Pasen met de passie over ons
met Mattheus en met Bach
als zeezichten van de Cordier
maar die zijn zwart en dit is licht
en helder als de krolse billen
van de Gisèles die ik kende
- al die Mocambo’s
die waren bloed- en broodnodig.
Oh ja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten