Eindigen

(So much pain, I can’t explain,
John Lennon)

Het verdriet en verlies trekken
als voedseladditieven doorheen
je zieke en vermoeide lijf en
vormen en vervormen het zoals
de tijd de uren en de dagen teistert.
Ondergaan is hier de leuze
alles verdragen zonder keuze.
Het lijf kromt zich, verkrampt en
ontspant dan even, maar
de gedachten, dromen komen langs
als trekvogels in luwe landen.
En elke plant, bloem of boom
lijkt een eeuwige waarheid te peilen
ziet er uit als een sluitend antwoord
op een vraag die ik nooit gesteld kreeg
als dit een som of vraagstuk was
heb ik de uitkomst niet begrepen.

  Hoe kan men eerzaam eindigen ? 7/10/12