Tijd

Het verdriet kwam in dromen
omdat je de dagen
zorgvuldig gevuld had
het liet je wenen om verlies
dat overdag verborgen bleef
want je wist elders te kijken.

Vrouwen met sterrenogen
samen met jou op een hellend vlak
sprekend over verre reizen
en verloren telefoons.

Wij denken, wij gaan ergens heen
maar dat ergens is meest nergens.
De tijd woedt in ons en snelt
de dagen en de jaren
wij staan stil en onbeweeglijk
wijl tijd woekert ijl in ons
het landschap en het dorp verandert
maar ik sta roerloos als een steen
en de tijd die stroelt en woelt
maar zonder mij,altijd.

18/7/12