Het moet in de zomer van 1964 geweest zijn. Ik liep als jonge snaak over de Groenplaats en zag een groot bord met een spreuk erop: Verheugt U want er is leven na de dood ! Dit deed mij in gemijmer verzinken want dat jaar was mij iets duidelijk geworden: er was namelijk ook een leven VOOR de dood. Niet dat alles zo verschrikkelijk was, we waren ten slotte jong maar er hing een waas over de dingen, ...we waren nog niet wakker. Op de kermis stond je lusteloos bij de boxen van de autoscooter en thuis luisterde je naar Radio Luxemburg en je hoorde Elvis Presley en Cliff Richard en tutti quanti en je vondt dat wel fijn maar toen kwam 1964 en overspoelden de Beatles als een onstuitbare golf de hele wereld en vooral je bewustzijn: dit was voor ons ! Nu ging de wereld open, en hoe ! En natuurlijk zat daar een marketingmachine achter, je kon de laarsjes kopen en de kraagloze vesten maar het ging veel verder: in de krijs van Paul in Twist and shout en in de ongelofelijke nooit eerder gehoorde tessituur en stembuigingen van John zat iets overrompelends dat je blij maakte en opgewonden over ongekende nieuwe mogelijkheden en naarmate de albums elkaar opvolgden en ze op enkele jaren van een popbandje naar een tekstueel interessante rockgroep evolueerden, groeiden wij met hen mee en er ging altijd maar méér wereld open. Enkele jaren geleden had ik een boek in de winkel dat Hoe de Beatles de wereld veranderden heette en ik had spijt dat ik het niet zelf geschreven had. Later, toen eerst John en later George stierven was ik er uiteraard veel minder mee bezig maar toen ik twee jaar geleden verhuisde en heel mijn huis moest opruimen vond ik op de bodem van een kleerkast een gigantische poster in zwart wit van de Beatles anno 1964. In mijn nieuwe appartement heb ik die een ereplaats gegeven en niet als kitsch of camp, niet tongue-in-cheeck of postmodern ironisch maar uit liefde en respect. Op het eind van mijn leven besef ik dat naast mijn liefdes en de literatuur, de Beatles het beste waren dat mij in mijn leven overkomen is. Daarom dit kleine woordmonumentje, deze welgemeende hommage.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten