Ik schrijd doorheen de mist
en nevel van mijn nauwelijks
nog aanwezig zijn.
Alles is wazig en diffuus
wat ik zie en voel en wil.
Ik heb dit pad niet echt gekozen
het schoof onder mijn voeten
en nu sta ik hier vervreemd
zoals altijd in mijn jaren.
Wie waren jullie ? Wie was ik ?
wij kruisten elkaar vagelijks
en toch gaf dat kwetsuren
en vreugde en verwondering.
Nu start voor mij de wandeling
mijn cruise door niemandsland -
ik zal mezelf snel missen.
15/6/12
Geen opmerkingen:
Een reactie posten