donderdag 11 augustus 2011

Droomverhaaltje

Een vrouw die honger had verliet 's avonds haar huis op zoek naar voedsel. Ze volgde een baan die een kromming naar rechts maakte en zo bleef afbuigen in een eindeloze bocht zodat ze zich afvroeg of ze mettertijd niet weer op haar vertrekpunt zou uitkomen. Ze keek op naar de straatverlichting en werd er enigszins door verblind. Zo kreeg ze het beeld van een lange rij glinsterende spiegeleieren op een blauwzwart bord. Daar kwam nog bij dat zij blond haar had.
Uiteindelijk belandde ze bij het huis van haar tante die ze in jaren  niet gezien had. Ze werd de woonkamer binnengeleid en daar was het feest maar natuurlijk had niemand haar verwacht. Ze schoof bij maar de maaltijd liep op haar eind. Er was nog wat soep over en verder het dessert waar de andere gasten net aan zouden beginnen. Iemand zette onder tafel een voet op de hare, duidelijk niet per ongeluk, alleen wist ze niet wie het was. De man tegenover haar was aantrekkelijk en al pratend keken ze diep in elkaars ogen maar of hij het was die voetje met haar speelde kwam ze niet te weten. Ook niet toen het gezelschap in groepjes uit elkaar ging en zij haar weg voortzette langs de kromme baan in de blauwe nacht. Ze vond het vreemd dat sommigen aan de feestdis haar met een zoen hadden begroet en anderen niet, of had ze dat zelf zo gewild ?
Een station met winkelgalerij doemde op in de nacht. Daarbinnen was licht en winkelden mensen. Zij zocht tussen de groenten en voorverpakte maaltijden naar ze wist niet wat. Wat eerst maïskolven leken bleken bananen te zijn en zo maakte ze nog enkele vergissingen, ze wist niet of het aan haar ogen lag of aan het neonlicht.
Toen zag ze een van haar goede vriendinnen die bij de balie van een reisagentschap grappen maakte met een gedistingeerd geklede heer met grijzende slapen die duidelijk de directeur van het reisbureau was. Haar vriendin had een reis voor twee genomen en bood haar spontaan aan samen te vertrekken. Dit leek een puike gelegenheid om aan die lange kromme weg in de nacht te ontsnappen en dus zegde ze ja.


6/1/1991

Geen opmerkingen:

Een reactie posten