Ik las De dwalingen van de ouders van Alessandro Perisinotto en was totaal gebouleverseerd. Eén van de beste boeken die ik dit jaar heb gelezen. Een roller-coaster van meesterschap die je door heel de recente Italiaanse geschiedenis leidt, de arbeidersstrijd van de jaren zestig, zeventig en tachtig in de Fiat en andere fabtrieken en hun sluitingen of arbeidersafvloeiingen in Turijn, een persoonsverdubbeling en een intrigue die leest als een trein, en eindelijk eens geen halv...e of hele detectieve maar een volwassen literaire creatrie die op het einde even doet denken aan Bonfire of the vanities maar oneindig literair superieur daaraan. Alle personages zijn dubbel, niemand is perfect, er is één slechterik die op het einde net niet wordt neergeschoten maar dat maakt dat het hoofdpersonage zijn leven kan verderzetten op een ander spoor (gelijkenis met Bonfire of the vanities). Dit boek is een aanrader zoals er zelden zijn, go and read it please !!!(De dwalingen van de ouders, Serena Libri, Ansterdam 2014) Go go go !!!

Julie Otsuka


Ik las Julie Otsuka's The Buddha in the attic (de zin van deze titel is mij uit de lectuur niet duidelijk geworden maar peu importe). Misschien even opmerken dat ik alles samen zo'n twee jaar in Japan doorbracht en een vijftal strekkende meter Japanse literatuur en boeken over de Japanse cultuur in mijn bibliotheek heb wat mij misschien geen specialist maakt maar toch een bescheiden kenner en dit boek is misschien het schokkendste uit mijn verzameling hoewel de schrijfster Amerkaanse is (waarschijnlijk een 'nissei', tweede generatie Japanse geboren in Amerika) Het boek is strict genomen geen roman maar een dramatische treurzang of lamento van tientallen anonieme vrouwenstemmen die het verhaal vertellen van de bruiden die in Japan geronseld werden uit de meestal zeer arme en rurale bevolking. Zij kregen foto's te zien van Japanse mannen in Amerika en traden zo  in het huwelijk vanop afstand. Dan werden ze op een schip gezet waar ze in derde klasse in vaak mensonterende omstandigheden de ocean overstaken waarbij het vaak tot seksuele complicaties kwam, al was het maar uit pure verveling. Bij aankomst in de States bleek dat hun 'echtgenoten' meestal foto's van soms twintig jaar oud hadden opgezonden en dat hun zogezegd riante levensomstandigheden vaak neerkwamen op die van ingehuurde rechteloze landarbeiders op de grote farms. De vrouwen werden door de seksueel uitgehonderde mannen snel tot vleselijke echtgenote gemaakt en dit zonder veel tederheid of complimenten. Vervolgens kregen ze te maken met diepgaand racisme, naijver als ze door hun naarstigheid iets lijken te gaan bereiken en  het verbod om land te bezitten. Ze krijgen kinderen en als die opgroeien wensen die geen Japans meer te spreken en willen ze zich zo goed mogelijk in de Amerikaanse cultuur inpassen en schamen zich voor hun ouders. Dan komt de Tweede Wereldoorlog eraan en de Japanse aanval op Pearl Harbour en worden al die Japanse gezinnen geïnterneerd in kampen waar ze weer tewerkgesteld worden op farms. Einde boek. Ik was er niet goed van maar kan het toch sterk aanbevelen omdat velen deze geschiedenis gewoon niet kennen.

Murakami


Een twintigtal jaren geleden leerde ik het werk van Haruki Murakami kennen in Engelse vertaling en ik was er onmiddellijk weg van omdat het zo'n andere stem was dan die van de gangbare Japanse literatuur waarmee ik erg vertrouwd was. Na in Japan gewoond en gewerkt te hebben heb ik toch zo'n vijftal strekkende meter Japanse literatuur en Japanologie verzameld. Via mijn antiquariaat kon ik als het ware campagne voeren voor Murakami's werk dat ook in het Nederlands begon te verschijnen. Helaas begon sinds Kafka op het strand bij mij een beetje weerzin op te treden tegen het magisch-realistische sausje en een aantal goedkope trucs. Hetzelfde gevoel had ik bij de grote trilogie van enkele jaren geleden: geschreven met coulant meesterschap, dat zeker, maar waar ging het eigenlijk over ? Ik merk dat ik graag heb dat een boek mij bouleverseert, liefst nog mijn leven verandert of mij iets bijbrengt over de grote menselijke thema's en drijfveren. Ik las nu net de laatste Murakami en gelukkig was het niet surreël maar toch had ik achteraf het gevoel dat het echt geen verschil zou gemaakt hebben moest ik het boek nooit gelezen hebben. Een goede vriend en zeer belezen man echter zei me dat Murakami lezen hem in een betere wereld bracht, meer zelfs, dat hij het gevoel had er een beter mens van te worden. Daar moet ik nu over nadenken.

Adieu Annelies

Adieu Annelies

 

In 1985 had ik een kortstondige verhouding met een veel jongere Nederlandse vrouw. De laatste nacht dat ze bij me bleef slapen weende ze stilletjes na het vrijen. Ik wist niet hoe daarmee om te gaan en vroeg haar niet naar de reden van haar verdriet. De volgende dag brachten we samen door maar ze heeft me later nooit willen terugzien op erotisch vlak. Enkele welen later begon ze een verhouding met een zware cocaine-gebruiker en daarna, toen ze weer naar Nederland ging werd ze junkie en ook junkie-hoer, ze sukkelde van afkick naar behandeling, hervallen en terug... enfin een miserie tot en met die jaren aansleepte. Een kleine tien jaar later kwam ik haar tegen op het terras van een bekend Anrtwerps café en we raakten aan de praat en gelukkig was ze dan in betere doen en afgekickt. Toen ik haar besmuikt vroeg waarom ze die bewuste nacht geweend had kreeg ik een echte schok, ik had namelijk gedacht dat ik haar egoïstisch behandeld
had en bij het vrijen enkel aan mezelf had gedacht maar het tegendeel bleek waar; ze zei dat ze zo'n negatief zelfbeeld had en dat ik haar zo teder behandeld had dat ze dat gewoon psychologisch niet aan kon, ze kon die tederheid niet aan net zoals mijn liefde en affectie voor haar en dat ze daarom met mij gebroken  en zich in de junk gestort had. Ik ben toen bijna ingestort want zoiets verzin je niet en wij beloofden elkaar één liefdesnacht om het goed te maken. Dat is nooit gebeurd omdat ze een vriend tegen kwam met wie ze het wél kon vinden , nu sinds jaren. Vandaag kreeg ik verschillende telefoontjes dat ze gisteren gestorven is aan kanker. 'Gelukkig was die zo virulent dat ze blijkbaar binnen de week gestorven is, een geluk bij een catastrofe. And so the story goes. Sweet Annelies

Nobody knows

 

The universe is infinite

there are a billion worlds

our minds are likewise more than wit

our dreams and schemes unfurl

like the flags of black matter

that could swallow us and shatter

all that we are thinking of

this world that we can’t help but love

 

What if all was random

all left up to our choice

with our conscience for ransom

in the endless white noise

of belief and intuition

where you pick your own road

integrity or perdition

oh love, lo and behold

nobody knows

nobody knows

 

repeat first verse (8 lines)

then repeat refrain (10 lines)

 

31/12/12

What if all was just random

all left up to your choice

with your conscience for ransom

in the endless white noise

of belief and intuition

where you pick your own road

integrity or perdition

Oh love lo and behold

 nobody knows

nobody knows

Stars

 

The landscape of your body

splendour of your nudity

at times makes me feel shoddy

stroking your infinity

 

I could sing the endless story

of the sculpture of your curves

and shout, proclaim the glory

of my desire as it swirls

 

         You are in a special place

         that is more strange

         than a picture from deep space

         where we just change

         into exploding stars

         oh darling, no holds barred

 

The lewd language of your limbs

in abandon to your joy

moans its wants, its wishes, whims

till your pleasure gets its way

 

           refr.

 

Maria, dec. 2012