Het plausibele universum

                       Het is wat het is.
                                              Rumi


Voorwoord


In de maand augustus 1989 begon ik korte zinnetjes en aforismen te noteren die ik uit de lucht leek te plukken of hoorde tijdens meditaties. Soms vloeiden ze in café's uit de pen na het drinken van enkele glazen.
Ik noteerde tot 'het' voorbij was en tikte de nota's de volgende dag uit waarbij ik soms zelf verbaasd was over wat er stond en soms lang moest nadenken over diepere zin en betekenis.
Ik begon uit vroegere nota's en geschriften gelijkaardige numineuze zinnetjes te sprokkelen en bracht ze bijeen in de eerste twee hoofdstukjes. Vervolgens vertrouwde ik mij toe aan wat kwam zonder concept over waar dit alles toe leidde. Dit ging gepaard met veel welbehagen.
Ik stond aan de toog in een café toen de laatste woorden kwamen en ik besefte ook dat dit de laatste waren, dat "het" af was.
Alles was oorspronkelijk in het Engels genoteerd. Ik ging naar huis, tikte die laatste stukjes uit en vertaalde nog dezelfde nacht het hele werkje in het Nederlands. Er maakte zich een intens geluksgevoel van mij meester dat enkele dagen aanhield. De inspiraties die door de eeuwen heen tot ons kwamen uit het primordiale niets (zo vol van essentie) moesten door ons brein gefilterd worden. Zo werden ze door onze persoonlijke pathologie gekenmerkt, door onze 'biografie' gekleurd.
Het bovenmenselijke kan zich enkel manifesteren in het menselijke. Het zinnige moet in zinnetjes gegoten worden. Voor wat hier treffend geformuleerd staat zeg ik dank, voor de onhandige formuleringen die het gevolg zijn van mijn persoonlijke psychologische beperkingen draag ik de verantwoordelijkheid.
De Epiloog kwam op gang toen na jaren een vriend aanbood het werkje verzorgd in te binden.
Vandaag (2011) vind ik het hele werkje sterk in een soort new-age sfeer baden en heb ik een aantal dingen die te erg in die richting gingen geschrapt, ook al omdat ze vaak te technisch kabbalistisch waren.





Inleidende begrippen
---------------------


Beantwoord filosofische vragen als volgt - Ik geloof in niets maar houd met alles rekening.


Er is geen plaats voor twijfel op de brug.


Het is een kleine stap naar de sterren.


Neem afscheid van de afscheiding.


Het is beter "rond" dan "over" een mysterie te praten.


Het is een lieflijk moment als de maan je doet verdwalen.


Laat je last aan de wegkant liggen en maak je geen zorgen over wat komt.


Het masochisme van de mens is het sadisme van zijn godsbeeld.


Als een man zich moet verbergen doet hij dat in een vrouw.


Zij die enkel een hamer hebben zien heel de wereld als een spijker.


Bescheidenheid is de kroon, de kroon is bescheidenheid. Deemoed.


Het minuscule JA balanceert perfect het monsterachtig grote NEE.


Als oorlog het antwoord is, wat was dan de vraag ? Als liefde de oplossing is wat was dan het probleem ?


Vergeet de vermoeienis van woorden en glij onder de vleugels dan de grootste vogel uit je dromen.


Liefde deint in ranke bootjes op rivieren zonder eind.


Het boek in de ogen van wie ging is meestal onleesbaar voor wie bleef.


De werkelijkheid van een gegeven situatie is de som van waarnemingen van de deelnemers aan die situatie, en verder, van de discrepanties tussen de verschillende waarnemingen. Dààr ligt het krachtveld van dat bepaald ogenblik.


Zoveel van wat gebeurt en wat wij als verkeerd beschouwen zien wij enkel zo vanwege het verdriet dat wij zelf bij het gebeuren aandragen.


Wij die hier aanwezig staan zien elkaar bij tijden aan, het woord mag hier geen masker zijn, de spraak geen alibi.







Verdere opmerkingen
---------------------




Wees voorzichtig met hen die zonder meer "natuurlijk" antwoorden op de vraag of ze gelukkig zijn.


Een profeet plaatst geen advertenties en leest er ook geen.


Onafgebroken trekken de archetypen aan onze eeuwige jachtvelden voorbij.


De één zijn waarheid is de ander zijn gezeur.


Je bent ouder dan je spiegelbeeld.


Niet élk eiland is een potentiële vulkaan.


Wie een schild zoekt overwege liefde.


Het leven is een gratis rit maar wij staan erop te betalen.


De werkelijkheid: consistente contradictie.


Daar de dingen hun eigen matrix zijn, zijn zij per se hun eigen definitie.


Alles bedingt alles door zichzelf.


Uw sterke afkeer van andermans gebreken moet als een subtiele vraag gezien worden, of als een tong die een tand aftast (maar in wiens mond ?)


Ongebreidelde liefde voor mysterie maakt schuw voor vragen.


Vergeetachtigheid is angst voor geheugen.


Nauwe schoentjes stappen naar diepe rivieren en duurzame antwoorden.


Pertinente vragen mijden protserige antwoorden.


Zoveel liefde wacht de geest die bereid is zijn schaal te breken.


De vrouw bij de bron zal je dorst ruimschoots lessen, wat niet wil zeggen dat ze je ook nog àlles over water moet vertellen.





Enkele niet echt onplausibele vragen in een zeer plausibel universum
--------------------------------------------------------------------








Wat zal je doen, aangekomen op de leeftijd van onrust en mentale typhus waar elk woord test of rebus is ?


Ga je mee naar Mekka, voor lust op het eerste gezicht ?


Wie vangt de woestijnvis ?  ((Ik moet erop wijzen dat dit in tempore non suspecto, dwz, 1989 geschreven is en dus niets met het productiehuis te maken kan hebben, of met het foute woord uit Blokken, een programma dat toen niet eens bestond. Het woord wordt hier gebruikt wegens de contradictie die het inhoud, en ik ben er wel degelijk de uitvinder van))


Als god een schreeuw in de straat is, wie riep ?


Als macht medeleven toont, wat antwoordt medeleven dan ?


Is het niet ongelofelijk te zien dat er fruit is dat zichzelf als te ver van de Boom gevallen beschouwt ?


Het theater van het ego is leeg, wat doe jij nog op de planken ?





Zin om te spelen ?
------------------


Jij kan niet kiezen voor het wonder, dat kiest jou, indien nodig.


Het ego is de oorsprong van het denkbeeldig verschil tussen vorm en leegte.


Zij die elkaars vreugde niet kunnen delen, zullen het met elkaars verdriet moeten doen.


Wie de prijs van lachen kent moet de vreugde van tranen beproeven.


De cipier bewaakt de cellen maar het huis van bewaring waakt over de bewakers.


Als je heilige hartebloed smelt voedt het je alle kleuren van de leegte.


Wie de wereld wil redden mag bij zichzelf beginnen.


Waren we het hart en de kern van het gezang dan hielden we op toeristen te zijn en zagen we dit land echt.


Er woedt een storm op zee, de wind huilt in de heuvels, de taifoen trekt voorbij: loop NIET weg !


Wie een wijze zoekt vindt vele bedelaars.


Soms lijken de levenden zo doods dat het eerder de doden zijn die leven.


Vochtig van de regenboog van leven stapt de liefde uit de dingen en stelt ons voor de raadsels van vergetelheid en vechten.


De dingen hebben zin louter omdat ze bestaan en als dusdanig worden zij de beeldenaar van ons ultieme zijn.


Die vrijheid waar wij zoveel over horen is niet iets waar je naartoe gaat, maar iets waar je bent.


De weg naar de berg loopt door de vallei.


Wees terrorist voor magnetisme, wees atheïst voor religie, maak een einde aan het schisma.


Kijk uit naar de donderslag van stilte in het grenzeloos landschap van je hart.


Zoals élk kind heb je recht op je vergissingen, en je weet toch hoe zo'n kind is; het wil àlles zien.


Een degelijke bijl overleeft eender wie.


Je hoeft een lichaam van veren en een geest als een mes.


De godin leidt je ofwel naar de werkelijkheid of verblindt je ervoor.


De nog merkbare zelfdestructie is de wegwijzer die de afstand tot je ware zelf aangeeft.


Elke pertinente vraag beantwoordt uiteindelijk zichzelf.


Zoveel van wat we doen is zelfvernietigend en blind. Zakendoen kan een positieve interactie zijn maar vandaag is het doel monopolie en dit maakt een eind aan de creatieve stroom van zakendoen. Van entropie gesproken. Iets dergelijks zie je overal. De schoonheid van de liefde, dan de bezitsdrang die haar essentieel krachtveld versmacht. Van entropie gesproken.


Neem afstand van hiërarchisch denken.


De best geïnfomeerde verlaat vredig de verhitte discussie.





De neiging tot bevrijding.
------------------------


Het is de kroon die op de koning wacht. Wil hij haar bereiken moet hij het koninkrijk verlaten als prins, gewapend met pijl en boog. Hij kan ook reizen als slang.


De tijd doorgebracht in de hel zou je schuw moeten maken voor de hemel. Balanceer de twee ingebeelde plaatsen in Niets, nauwlettend zoet Niets.


Zoek naar betekenis noch duidelijke definitie, dat leidt tot trieste onbestendigheid. Kies voor trilling en weerklank, hun huis is overal en alles is erin besloten.


Transformatie leidt tot transformatie, een potentieel eindeloze kettingreactie.


De schijnbare schroom van anonieme geschriften verbergt vaak de ambitie van godsspraak.


Zij die keer op keer van de engel dromen mogen zichzelf beschouwen als deel van het droombewustzijn van diezelfde engel. Je danst nooit alleen.


Als je merkt dat steeds weer uitgaat in gelegenheden als Safari, Shangri-La en diesmeer is de kans groot dat je nooit van huis bent weggegaan. Veel plezier aan de tepel !


Je lost het raadsel van de Sfinks open wat krijg je ? De mens. Waar heeft de mens altijd naar getracht ? God. Het scherp van het mes dient om op te dansen. Een eerbaar mens sluipt daar niet over.


Inderdaad, je lijf is je verleden, dus kan daar een oceaan van fysische pijn en psychische smarten liggen. Vrijheid bestaat erin bij de oever te staan in het besef van de mogelijkheid de overtocht te overleven. Zo vindt je een plaats voor wedergeboorte.


Hij die het dichtst bij de ventilator staat vangt de meeste koelte. Wie té dicht bij de zoevende bladen komt wordt onhoofd. Dat is het tantrisch waagstuk.


Een klein beetje arrogantie geneest moeiteloos elk inzicht.




Jacob geladderd.
-----------------


Het juiste gebruik van symbolisme maakt het symbool overbodig, d.w.z. de werkelijkheid van het gesymboliseerde wordt ervaren. Realisme waar het woord voor het ding wordt genomen kan als onbewust symbolisme gezien worden en dit bewerkstelligt verdeeldheid in de geest. "Zelf-vernietigend" symbolisme leidt tot eenheid.


Een zee van informatie is een waar genoegen voor wie kan zwemmen, die de informatie dus optimaal kan verwerken. Een ander kan net zo goed verdrinken in die zee.


Ware het niet voor de vuurtoren op het strand, de oceaan zou bij tijden ondraaglijk zijn.


Wie niet speelt kan niet winnen zegt de optimist. De pessimist zegt dat wie niet speelt ook niet kan verliezen. De werkelijkheid is spelen ver voorbij winst en verlies. Het spel is NU.


Meditatie is soms als neurose. Doel en methode zijn bij beide vaak gelijkend. Genees neurose door neurose: meditatieve homeopathie.


Of je je situatie nu rationaliseert of irrationaliseert, ze zal zich nooit ingrijpend wijzigen tenzij jijzelf verandert.


Schat ook het verdriet naar waarde; elk ogenblik heeft het potentieel van Het Ogenblik zodat de energie erin besloten sinds mensenheugenis je voertuig van vreugde kan zijn. Je kan voorbij het concept van de volgorde der ogenblikken doorstoten tot het NU.


De engel sloeg Jacob en op onze beurt worden wij allen geslagen. Dit is een merkteken, een geboorterecht. Die wonde is ons vredeswapen.




De vreugdevolle wandeling.
----------------------------



De maat van het succes van een zoeker is de maat van zijn vreugde.


Het paradigma en de parameters der transformatie zouden zalig onaangetekend moeten kunnen blijven: ervaring naast en voorbij definiëring beleefd.


Opinies delen zelden in de liefde, inzichten daarentegen ...


De tempel beweegt op het ritme van je adem.


De explosie van vrije en onvrije energie in alles en iedereen rondom ons in te passen in het concept en de dwingende noodzaak van deemoed is de grote opgave van onze waarneming en ervaring.


De werkelijkheid van de eenzaamheid is het beste geneesmiddel, ze is de remedie tegen de eenzaamheid van de werkelijkheid. Dit is eerlijkheid voorbij naïviteit. Dit is de waardigheid van waarden.


De wereld erkent de nood van hen die hun  ultime "alleen-zijn" erkennen. Paradoxaal genoeg wordt de totaliteit van deze nood soms vreugde genoemd.


De vreugde van de wandeling ligt in de creativiteit onderweg, bij het begin als bij het eind. De creativiteit is de wandeling en de vreugde is de constante creatie van de wandelaar en de wandeling. In de pas lopen hier heet liefde.


Het geïnspireerde zicht op elk krachtig beeld is de vervoering van de regenboog van dat beeld in en omtrent zijn talloze onuitgesproken openbaringen en geheimen die dan geen geheimen meer zijn maar deuren naar meer en meer mogelijkheden.


Steek de brug over met een glimlach voorbij kwaadwilligheid en neerbuigendheid. Steek de brug met humor over.


Ik kijk rond en zie U allen als ontembare energie. Was mijn blik scherper, ik zou U zien als licht. Sommigen wellicht als licht en schaduw maar ook die schaduw is zo mooi. In onze vervollediging zijn wij licht én schaduw, en dàn Licht.


Zo ik trouw kon zijn aan mijn ware wil, dan zou de enige bestaanswijze pure liefde zijn. Tot nu toe ben ik enkel die mogelijkeid maar sommige mogelijkheden sluiten alle andere uit louter door de kracht van de vrijheid. Ik sta naakt zoals het hoort voorbij de vreugde en de pijn van dit moment.


Het gezegde is niet het geziene.
Het geformuleerde niet het gevoelde.
De werelden overstijgen de woorden.
Symbolen zijn signalen en wegwijzers.
Verdeemoedigd houd ik mijn aan de liefde voor wat is.
Ik buig diep voor het grote werk in iedereen, overal en in alle tijden.
Constant tracht ik mijn hart te verzachten opdat ik in staat zou zijn te dienen.
Er zijn géén geheimen, alles wel beschouwd toont al wat is U niet meer of minder dan al wat is en kan zijn.





EPILOOG






                  Ik heb geen overtuigingen
                  enkel ervaringen.




Schep welbehagen in de onvermijdelijkheid van alles.


Wij zijn gedetermineerd tot het beleven van de vrije wil die wij gebruiken om de determinatie te balanceren.


Naar andermans navel staren is lieflijker.


Het oog van de naald laat enkel de blik van de kennendheid, de liefdevolle aandacht, door.


Immanentie en transcendentie zijn gelijktijdig en aaneensluitend.


Wij zijn de som en het resultaat, de dynamiek van zovele verlangens, en dan van ons diepste verlangen. In die vlam branden we.


De idee dat de aarde perfect was zonder de mens is al te menselijk. De aarde had en heeft ons wel degelijk nodig.


De identificatie met pijn en verdriet verkleint de ruimte die je nodig hebt, de oneindige ruimte die je nodig hebt.


Perfectie mag dan leuk lijken, het streven ernaar is vaak verwoestend.


Wie in termen van goed en slecht denkt mag geredelijk aannemen dat hij slechter is dan de ander in de mate dat hij er zich superieur aan voelt.


Zonder zin krijgt het zin. Wensen zonder wensen. Vrede en overvloed als je hart eindelijk leeg is en zo is het goed. Overvloed. Leeg.


Als het innerlijk oplicht open dan niet de ogen om te zien of het misschien de uiterlijke zon is. Meet binnen niet aan buiten en omgekeerd. Later misschien ...



1989. En 1993 voor de Epiloog.

De moeder

Zij zit daar en ze weent en zegt
mijn hart is gebroken, mijn hart is kapot
het leven heeft het stukgeslagen.
En ik kan enkel dankbaar zijn
achter de schermen hulp aanbieden
een vergelijk nastreven met de vragen.

Zij zit daar en ze weent en zegt
ik wist en weet niet waarom alles is
en hoe de tijd zich voorbijloopt in mij en hem.
En ik mag enkel dankbaar zijn
achter de schermen gratie zeggen
voor wat ik eens had en nu ken in haar stem.

Zij zit daar en ze weent en zegt
ik heb ook een moeder gehad en begraven
ik heb met mijn man nooit zonsopgang gevierd.
En ik kan enkel dankbaar zijn
achter de schermen manisch dansen
en verleden en toekomst vergeten.

Ze zit daar en ze weent en zegt
ik had een zoon voorbij mijn verre dromen
ik heb een god gebaard voorbij mijn man.
En ik mag enkel dankbaar zijn
achter de schermen van vergeving
waar zij zit en weent en zwijgt.

1988

Barmeid

In de koude van haar glimlach verankerd
de barmeid als een insect of een salamander
neutraal daar in haar godvergeten vijver
van limonade, bier en sterke drank.
En ik kijk haar in de hals als zij
de postkaarten met vakantiegroeten
van de klanten steeds weer opprikt.
Ik kijk in haar hals die koel als zijzelf is
zo vaak gekust dat ik de lippen zie
van haar man en van haar minnaars
en even wen ik aan die warmte
en kijk diep in de koude van mijn glas.



1988

In the midst of life

At some point it stopped being my world, I was no longer young and not yet old. The old were strangers, the young disquieting and my peers seemed for the most part occupied elsewhere. There were less and less people to really talk to and I felt extremely isolated, I was learning about loneliness - such a bitter lesson.
On meeting people I usually felt either inferior or superior, very seldom equal and in tune. Life was sad and often pointless. I gravitated from sadness to exultation and back without finding balance or rest. I was reduced to striving for a modicum of physical comfort while mental ease eluded me and despair deluded me. I looked around to see a world I experienced as perverted. And I was part of the perversion. Tit for tat and kings for queens. I was no king and had no queen. I wrote my songs, they meant so little. I looked at life and found it brittle. What health I had left was shattered. What love I had had I lost along the way. I'm nearing forty and I can't find my way home. I have never really been home, I wouldn't recognize it. So late in the day I wonder what my purpose could possibly be. One should be happy against all odds, but I never managed. How can I right the wrongs that chained my existence to the pillar and the post of time ? I need love badly but will seemingly remain unable to receive or give it. And I drink, in order to sleep, but sleep brings no release as in dreams I am confronted again and again with my own superfluousness. And if any hope is left, it is the hope of death, the slumber of the elements. Black surcease, release from failure. But even that is now denied. This is the threadmill of turmoil. There is no way out and there is no way in.


1988

Nachtwandeling

En in de stilte klonk de stap
enkel de stap en dan stop
geen bijgedachten stop ! nee
luister naar de stap en dan
de hartslag en de wind
dan weer verder en stop !
weer naar de stap, het stappen
in de stille zomernacht
alles is hier, niets ontbreekt nu
hier iets aan toegevoegd
hier iets van weggenomen
zou zinloos zijn en overbodig.



zomer 1988

Ik heb je nooit geschreven

Nu ik sprakeloos ben en zwijg
gaan al die stiltes over jou
al die grote gaten in de lucht
alles in detail onuitgesproken
en als een onzichtbare spiraal
cirkelt al dat zwijgen rond
wie en wat en waar je bent.

Op mijn bureau liggen stapels papier
maagdelijk en onbeschreven
maar toch zwanger van je schaduw
eigenlijk zijn ze al een boek
een uitputtende beschrijving
in zinnen en letters van lucht.
Ik zie het helemaal voor me.


22/04/11

Hunger

Someone will bring you water
someone will buy you flowers
and you'll dream of landscapes
and while away your frilly hours

Someone will get the phone
and say you're not at home
and indeed you will just travel
right into the pleasure dome

     who'll lull the hunger
     salvage the pain
     that lasts much longer
     than what hope gains ?

And here you are, agony
and here it is, mystery
tell me what you salvaged
probing into misery ?

and here you are and wonder
about the images gone by
with your life torn asunder
in the mirrors of her eyes

        refr.


1988